relatie

leiderschap

spiritueel

Zielsgesprekken met een dader van seksueel misbruik

Het was een bijzondere dag in mijn coachpraktijk, de workshop ‘van holocaust naar happy healer’. Een verrassende dag. Het begon al dat mijn gidsen aangaven dat Petra de leiding mocht nemen. Samen met drie sisters reisden we vanuit het liefdevolle bewustzijn, terug in de tijd. Er wachtte mij een bijzondere rol: een dader-leven waarin ik vader was en waarin ik mezelf en mijn daden onder ogen moest komen. Het is bijzonder om te voelen wat er in de energie gebeurde en hoe ik als dader mezelf steeds ontvluchtte. Maar ook voelde ik hoe het is om zo donker te zijn, zo afgesloten, zo eenzaam. Zo anders dan ik mezelf ken als Leonie.

Mijn soulteam was zacht, liefdevol en vastberaden om mij als man niet te laten ontsnappen. De sisters of Joy and Justice. Allereerst wilde ik er niet naar kijken, toen ik tegenover ‘mijn vrouw’ zat en haar in de ogen keek. Ik voelde me volledig afgesloten van haar en van de wereld om me heen.

Mijn soulteam liet me echter zien wat er in dat leven gebeurd was en dat was niet niks. Ik keek van een afstandje naar hoe ik uitzinnig van woede haar hoofd versplinterde tot er niets meer van over was.
‘Waarom heb je dat gedaan?’, vroegen mijn gidsen. Mijn ziel antwoordde: ‘dat hoofd, altijd maar dat denkende hoofd.’
Ik was er zo klaar mee! Ik voelde hoe de daad me opgelucht had, en hoe alles om mij heen nu in vrede was. Ik zag de zon, de natuur, de bomen en er was licht om mij heen. Eindelijk. Wat kon er nu verkeerd zijn aan dit gevoel?
‘Is dat alles?’, vroegen mijn gidsen me.
Alles? Dacht ik verontwaardigd, en meteen wist ik wat er nog meer gebeurd was.
‘Ze probeerde me te vermoorden! Ze probeerde me te vergiftigen! Dat takkewijf. Ik heb haar betrapt.’
Ik vond dat ik alle redenen had om te doen wat ik had gedaan. Ik had haar gezien in de keuken, met een flesje met vergif in haar handen dat ze door het eten wilde doen. Ik had het witte etiket gezien van het bruine flesje en de tekening van een doodshoofd op het etiket. Ik wist genoeg: ze wilde van me af.

Klein detail: in het nu in de coachpraktijk stond de tafel vol met heerlijkheden, maar ‘mijn vrouw’ wilde niets van dat alles.
Mijn gidsen knikten, alsof ze volledig begrepen dat ik mijn vrouw daarom maar vermoord had. Ondertussen was in de praktijk een van de andere deelnemers bij mijn vrouw op de grond gaan zitten en ze klampte zich vast aan haar been. Ik herkende haar onmiddellijk. Zij was in dat leven mijn jonge dochter. Een klein kind nog. Mijn vrouw streelde het haar van het kind dat duidelijk wegdook voor mij. Maar het kind vond het maar niks dat ik de aandacht kreeg van haar moeder en duwde me weg, hup, mijn stoel een meter naar achteren. Uit elkaar jullie. Ik snapte wel waarom ze niks meer met me te maken wilde hebben en accepteerde het volledig.

‘Weet je ook waarom ze je probeerde te vergiftigen?’, vroegen mijn gidsen. Ik keek naar het kind op de grond. Nog iemand waar ik van zou moeten houden maar van wie ik volledig vervreemd was. Waarom zat ik hier eigenlijk nog? Ik vond de aarde maar een rotplek om te zijn en vloog het liefst ver weg van alles en iedereen. Maar ja, dat was niet mogelijk. Ik zat aan de grond genageld en wist dat ik niet langer kon weglopen.
Ik voelde de stekende pijn in mijn zonnevlecht en boog voorover om over te geven. Al deze energie wilde uit mijn lijf. Ik begon te huilen want ik wist heel goed wat er gebeurd was. Ik had ons kind seksueel misbruikt.
Toen de aanval van pijn voorbij was kwam ik weer overeind en keek naar mijn vrouw. Liefdevol keek ze me aan. We hoefden geen woorden uit te spreken. Ieder woord zou er een teveel zijn. Een verontschuldiging kon nooit goedmaken wat ik had gedaan. Niets kon ooit goedmaken wat ik had gedaan. Dat besefte ik heel goed. We staken onze handen naar elkaar uit om te verbinden. Opnieuw te verbinden. Twee goudgele kristallen bollen hielpen ons. Langzaam werd het weer een beetje lichter.

Petra en Sophie

De hele ochtend hebben we samen gewerkt. Alle rollen werden uitgespeeld, alle confrontaties werden aangegaan met elkaar. Een tweede dochter had ik nooit aangeraakt. Zij was degene die alles altijd aanschouwd had en die compassie had voor iedereen in ons gezin. Wat had zij allemaal voor ons gedragen? De zwaarte in dat leven voor haar was groot. In de energie was ze volledig van goud. Het was ongelofelijk om te zien.
De moeder werd geconfronteerd met het schuldgevoel dat ze had jegens haar dochter, die ze niet had kunnen beschermen. De dochter in het nu durfde niet meer te manifesteren want kijk toch eens wat voor ellende er allemaal van kon komen. Alle emoties werden doorvoeld en het allerbelangrijkste: alle emoties werden in zachtheid en liefde ontvangen.

Petra en Ellie

Maar eerst waren er de confrontaties. Zo werd de tweede dochter geïnitieerd met de energie van de rood-oranje draak. Ze kroop in haar en ik wachtte af tot ze me zou vernietigen. Sterker nog, ik keek er naar uit. Als ik vernietigd was, was ik van alles af. Ik voelde me weer afgesloten en wachtte gelaten af.
‘Dat is te gemakkelijk,’ zei ze terwijl ze me raadselachtig aankeek. Zij had nu de macht, dat was duidelijk. Haar vurige blik liet me smelten tot ik ook bij haar mijn verdriet kon huilen. Want dat was wat ik voelde: zoveel verdriet en het verlangen naar licht en liefde, dat wat ik nooit gekend had. De enige bij wie ik de poort naar die liefde had gevoeld, was bij mijn andere dochter. En dat was alleen nog maar de poort. Ik verlangde zo naar het licht, naar leven in het licht. Was het überhaupt wel voor mij weggelegd?

Daarna kwam de confrontatie met het hele gezin. Ik brak in huilen uit, toen ik vertelde dat ik me nog wel zo voorgenomen had om het allemaal anders te doen dan mij geleerd was. Als kind was ik ook slachtoffer geweest van seksueel misbruik.
‘Ik wilde het zo graag anders doen, het is me niet gelukt,’ snikte ik steeds. Ze stonden voor me en ik voelde me donkerder dan donker door ontvangen te worden in zoveel liefde. Hoe konden ze nog van me houden? Hoe was het mogelijk?
‘Ik kan je vergeven voor wat je geprobeerd hebt, maar ik kan je niet vergeven voor wat je ons aangedaan hebt,’ zei mijn vrouw. Ik knikte. Natuurlijk begreep ik dat. Ik kon mezelf niet eens vergeven.
Ik stond tegen haar aan, em voelde me de sterke man die ik ooit was geweest. Zij voelde zich de seksuele en sensuele vrouw, die verlangde naar een sterke man, ook op seksueel gebied maar toen ik dat appel op me voelde knalde ik meteen in mijn beschadigde innerlijk kind van toen. Ik voelde me meteen het kind dat zelf ook slachtoffer was geweest van seksueel misbruik. De onbewuste overtuiging die ik uit dat leven gehaald had, was: ‘ik verdien geen liefde’.
‘Vanaf dat leven heb je besloten dat al je andere levens voortaan dienend zouden zijn aan anderen,’ vertelden mijn gidsen me.

Ik begreep ineens mijn gedrag van de afgelopen jaren, waarin ik het geluk van mijn zielsliefdes, zo vanzelfsprekend voorrang had gegeven boven het mijne. Tot ‘ik’, of moet ik zeggen ‘mijn ego’ voelde dat het niet meer klopte. Maar bij ieder openlijk protest stopte helaas ook de relatie. Pijnlijk maar waar.

Ik voelde dat deze manier van reageren als oorsprong het zielendeel van beschadigde jongetje van was, wat uitgelopen was tot man, seksueel misbruiker en moordenaar. Het werd tijd om die energie los te laten. Op dat moment voelde ik de energie van Isis die het beschadigde innerlijk kind uit mijn lichaam haalde en meenam naar het licht. De energie was lichtblauw van kleur en vloog zo de hemel in samen met de engelen.

En ik?
Ik voelde me moe maar onwijs bevrijd. Zo licht heb ik me al heel lang niet meer gevoeld… Ik kreeg het gevoel dat ik weer mag kiezen, dat ik vrij ben om te kiezen. Dit zijn maar woorden die een stukje het gevoel benaderen wat is vrijgekomen. Want eigenlijk heb ik er geen woorden voor.

de coaches

‘Partners in crime, sisters in love’, zeiden we na afloop tegen elkaar. We hebben heerlijk samen gegeten, gewinkeld en gekletst. Allemaal vol en onder de indruk van alle emoties die we samen mochten doorleven vanuit de overgave aan liefde en puur bewustzijn. Terug landen in onszelf en in onze eigen energie was dan ook heel gemakkelijk, al duurt het uiteraard even om alles wat voorbij kwam te verwerken en de nieuwe gevoelde krachten te integreren in ons leven.

De volgende workshop op zaterdag 26 september heeft als thema ‘vergeving’ en in deze workshop tijdreizen we naar Rusland. Deze workshop is vol. Er wordt een nieuwe serie van drie workshops gepland. Binnenkort meer info.

Wil je gebruik maken van de diensten van Sophie of Ellie? Zij werken fysiek met het lichaamsbewustzijn.
Ellie organiseert massagekringen in Oss.
Sophie biedt psychologische hulp en geeft individuele tantramassages

Wie het hart open heeft en wie in verbinding staat met de wereld, weet dat jij het universum bent en dat het in jou zelf leeft. Ieder mens heeft zijn eigen schaduwstukken te onderzoeken en mag de waarheid in zichzelf aanschouwen. In een bedding vol liefde is het zoveel gemakkelijker. Want sommige dingen zijn te groot om alleen te doen.

Ps: bij thuiskomst lag mijn Maria beeld op de grond. Het was gevallen en haar hoofd was gescheiden van de romp… sterk stukje synchroniciteit.

Verwerk het oorlogsverleden van je familie

Verwerk het oorlogsverleden van je familie

De laatste weken word ik weer getrokken naar het kijken van films rond de Tweede Wereldoorlog. Gisteren ging ik naar de film ‘the zone of interest' over het leven van oorlogsmisdadiger Rudolf Hess en zijn gezin, die in een luxe villa met grote tuin woonde, pal naast...

Lees meer
De boodschap van Godin Persephone

De boodschap van Godin Persephone

‘Jij bent het, jij bent Persephone,’ zegt de cliënte tegen mij. ‘Je verscheen in mijn droom vannacht.’ Persephone. Haar naam komt me bekend voor, maar hoe al die Griekse mythologie in elkaar zit: ik kan het niet onthouden. Wat ik wel onthoud is, is de energie van...

Lees meer
Trauma brengt het toen in het nu

Trauma brengt het toen in het nu

Disclaimer: niet voor tere zielen. Het gebeurde gisteren, nadat ik met een aantal mensen uit mijn zielengroep die ik ‘ken’ van mijn vorig leven in WO2 (zie mijn biografie De Karmadrager), het transformatiespel speelde. Met een van hen ging ik na afloop een hapje eten...

Lees meer

blijf op de hoogte

Lees als eerste de laatste artikelen van Leonie. Over spirituele groei, een carrière zonder stress of relaties vanuit het hart.