Hoe zou het in nu de Keukenhof zijn?
Ik vind er niks an
Zei de tulp tegen de narcis
Samen stonden ze in een veld
Eenzaam en verlaten
Och, zei de narcis
Ik vind het wel lekker
Geen stemmen, geen mensen
Alleen maar zon en een blauwe lucht
Precies dát
Zei de tulp
Het was de bedoeling
Dat ik bewonderd zou worden
Dat ik ooooh’s en aaaaah’s zou horen
Iedere dag!
Ik zou er zijn
Om mensen te behagen
Hen blij te maken
In ieder geval in het seizoen van mijn leven!
De tulp liet een traantje lopen
Nu in de schemer, durfde hij dat wel
Och, zei de narcis weer
Ik vind het eigenlijk wel fijn
Er wordt niets van me verwacht
Ik hoef niet mooier te zijn dan zij
Van de buren
Ze wees naar een veld met hyacinten
Ik hoef alleen maar te zijn
Niet beter of slechter
Dan een ander
Ik hoef niet al het commentaar aan te horen
Of nog erger, zij die ons bewust negeren!
Nee, ik ben wel blij
Met jou aan mijn zij
De narcis keek glimlachend opzij
En kleurde verlegen
Weet je, fluisterde ze toen
Er is geen afleiding meer
Ik kan nu al mijn aandacht op jou richten
Ik kan genieten van de zon
Van de wind en een spatje regen
Zo blauw is de lucht nog nooit geweest!
Kijk!
Ze wees omhoog
En terwijl de tulp zich oprees
Om ook te kijken
Plantte de narcis
Een zoen in zijn nek.
Ik hou van je,
Met heel mijn hart
Dit leven ben jij het helemaal voor mij
De tulp kleurde rood tot achter zijn oren
Zoveel volledige aandacht had hij nog nooit gehad
Hij besloot voor de rest van zijn leven
Niet meer te klagen
En sloot de narcis
In zijn hart
Dit leven sterven we samen
Riep de tulp uit
De narcis knikte
Als jij dat wilt…?
de tulp knikte van ja
De narcis haalde zijn schouders op
En fluisterde toen
Als God het wil.
© Leonie Linssen, 10-04-2020
