Een oordeel is snel geveld. Veroordelen lijkt nog sneller te gebeuren. Zo had ik ooit een vriendin met behoorlijke gezondheidsklachten die op haar 42e zwanger was geworden van haar zoveelste partner. Een vriendin wier nieuwe vriend het na twee maanden uitmaakte, via WhatsApp. Een kennis in een ongelukkig huwelijk die niet koos voor een scheiding, omdat hij zijn gezin niet in de steek wilde laten. Een homo-vriend die samen met zijn vriend en een lesbisch stel een kind op de wereld heeft gezet. Zelf was ik in 2006 op TV met Kluun om over vreemdgaan, monogamie en polyamorie te praten, vanuit mijn persoonlijke ervaring in een open relatie. Het zijn zomaar wat voorbeelden van mensen in een situatie waarover al heel snel een oordeel gevormd wordt of wat we belachelijk vinden.

Het verschil tussen oordeel en veroordeling

Wanneer we in de Dikke Van Dale kijken staat bij het woord ‘oordelen’ het volgende:
1: een oordeel, een vonnis wijzen => de vierschaar spannen over iem./iets, een oordeel vellen over iem./iets, zijn licht laten schijnen over iets
2: door redeneren tot een gevolgtrekking komen
Wanneer we kijken naar het woord ‘veroordelen’ zien we het volgende:
1: een oordeel uitspreken over => berechten, vonnissen 
2: bij oordeel verwerpen => afkraken

Het is mooi om te zien waar het verschil ligt tussen de twee. Bij een oordeel kom je tot een conclusie door redeneren. Daarbij is het belangrijk om zoveel mogelijk en gevarieerde informatie te verzamelen alvorens de conclusie te trekken. Dit laatste laten wij mensen vaak weg. We hebben ons oordeel al klaar voordat we de informatie hebben. Vaak doen we dan vanuit ons onderbewuste, oftewel het lichaamsbewustzijn.

Als mens kijken we ieder door onze eigen bril naar de wereld. Onze ervaringen, positief of negatief, beïnvloeden voor een groot deel wat we zien. We zijn geneigd vooral te kijken naar wat aansluit bij onze belevingswereld, en wat daar niet in past verwerpen we. We laten ons daarbij ook leiden door herinneringen, en de vreugde of de pijn die we daarbij voelen. Veel van onze herinneringen zijn echter onbewust. Ze liggen als bevroren trauma-energie opgeslagen in ons lichaam en laten ons reageren op de manier van overleving: vechten, vluchten of bevriezen. De oorzaak van je trauma kan liggen in je kindertijd, in je voorouderlijke tijdlijnen of zelfs in vorige levens. Bij een Trauma Bevrijding Intensive reis ik met je terug naar het verleden om jouw trauma te helen.

Leren van je veroordeling

Gelukkig geeft het leven ons ook mogelijkheden ons oordeel bij te stellen door zelf in de schoenen van degene te gaan staan die we veroordeeld hebben. Zo was ik rond mijn 20e erg stellig over een vriendin die een getrouwde minnaar had. Ik vond dat ze dat niet kon maken. Van getrouwde mensen blijf je af, zeker als er een kind in het spel is. Ik kon me niet voorstellen dat ik ooit zoiets zou doen. Het paste niet in mijn belevingswereld en ik was niet in staat om door haar bril naar deze situatie te kijken. Vele jaren later werd ik zelf verliefd op een getrouwde man. Ik werd gedwongen mijn oordeel van toen te herzien. Ik voelde me schuldig over mijn zwart-wit houding van daarvoor. Ik kon me nu veel beter inleven in de situatie van mijn vriendin. Het maakt het hart open en laat je voelen wat compassie is.

Angst voor veroordeling

Angst om veroordeeld te worden is iets wat onlosmakelijk verbonden is aan het mens zijn. We willen er allemaal graag horen, bij de groep, bij de maatschappij of onderdeel uitmaken van het geheel op onze Eigen Wijze. Zelf was ik erg bang voor het oordeel van mijn ouders, toen ik hen in 2006 vertelde over mijn open relatie. Immers: mijn ouders hadden hele andere waarden en normen dan ik. Hun reactie was echter hartverwarmend en ontroerend. Ze zagen in dat ik mijn eigen leven heb en dat het mij gelukkig maakte zo in het leven te staan. Mijn angst was gebaseerd op wat ze mij meegaven in mijn jeugd. Ik was me er nauwelijks van bewust dat ook zij zich ontwikkeld hadden sinds ik het ouderlijk huis verlaten had.

Het verlangen achter het oordeel

Vaak schuilt er achter een oordeel een verlangen. Wat wij in een ander afkeuren zegt vaak iets over onze eigen verlangens. De bullebak op het werk triggert ons verlangen om ook daadkrachtig op te treden. De zwangere 42-jarige die ondanks haar slechte gezondheid kiest voor een kind, herinnert ons eraan te kiezen voor wat ons hart ons ingeeft. Om het lef te hebben te staan voor wat we willen. Tegenover het oordeel over degene die vreemdgaat staat misschien ons verlangen ons ook open te stellen voor anderen dan de eigen partner, en het verlangen naar meer avontuur. En misschien verlangen we zelf ook wel eens naar het vermogen van de saaie burgerman om tevreden te zijn met wat we hebben…

Hoe snel oordeel jij? Welk verlangen schuilt er achter jouw oordeel?