Verslag van een Trauma Bevrijding Intensive
We kennen elkaar, onze zielen. Als ik de deur van de Koningin open doe, kijk ik in de spiegel. Ze heeft dezelfde krullen en gulle lach op haar gezicht als ik. Als vanzelfsprekend omhelzen we elkaar. Kijk nou dan, we lijken wel zusjes!
Samen de sessie ingaan is een feest. Ze heeft een tas vol kristallen bij zich, de een nog mooier dan de ander. We leggen ze op tafel, en er vormt zich een golf van energie die later in de sessie, over de foto van haar tweelingziel loopt. Alsof het water van de oceaan het mannelijke goddelijke schoon spoelt. Een paar dagen geleden had ik nog een droom over een oceaan die een miljoenenpand zou gaan overstromen en vandaag gebeurt het in mijn praktijk in Hilversum.
Samen tijdreizen naar het verleden
We gaan tijdreizen. Auschwitz komt weer voorbij en paralellen met mijn ervaringen vanuit mijn vorig leven in Auschwitz, komen voorbij. Er vallen tranen, er is een instant weten hoe het in haar leven destijds gegaan is, ze kijkt zelf naar de film die zich voor haar ogen, via mijn ogen zich afspeelt. Ogen als poorten naar de ziel.
Het hart bevrijden
We maken een poort open die haar hart bevrijd van alle energieën van toen. De schuldgevoelens van haar volk, gelinkt aan de schuldgevoelens van haar seksueel trauma in dit leven. We kijken alles in de ogen, leggen alles bloot en dan pas wordt er echt afscheid genomen. Niet vanuit weerstand maar vanuit een diepere, onderliggende laag waar het effect van karma zichtbaar wordt en losgelaten kan worden.
Vergeving
We werken met het Hawaiiaanse ho’oponopono vergevingsgebed. We vergeven de ander en we vergeven onszelf voor wat we over onszelf zijn gaan geloven, vanuit pijn verdriet, afwijzing en onmacht.
We reizen naar de toekomst om te zien waar de zielsafspraak met haar tweelingziel mee verbonden is, en waardoor zijn verlangen en de daaruit volgende acties vandaan komen. We zetten een andere bril op en kijken vanuit compassie, in plaats vanuit oordeel en angst.
We nemen afscheid vanuit een diep gevoel van dankbaarheid dat we dit samen mochten ervaren en vrijmaken.
Ik voel me een gezegend mens.
Leonie, 23 januari 2020
