Je bent te duur!

Ik hoor het regelmatig. Dan zeggen mensen tegen mij: “Je bent te duur.”
“Hoe kun je dat voor jezelf verantwoorden?”
Of: “Ben je echt zó goed dat je dit bedrag mag vragen?”

Wat er eigenlijk onder zit

Ik begrijp die reacties. Want vaak gaat het niet écht over mij, maar over wat iemand zelf voelt bij de stap om te investeren in heling. Om zichzelf vrij te maken van iets dat ze jarenlang met zich meeslepen. Het is spannend om echt te kiezen voor jezelf. Om te zeggen: ik ben dit waard.

Twijfel en afwachten, en de waarde van mijn werk

Uiteraard speelt er de onzekerheid mee: gaat het dan ook werkelijk helpen? Of ben ik dan mijn geld kwijt? Weet je, ik wacht wel. Ik doe het toch maar niet. Dan investeren mensen liever in een weekend weg of een nieuw meubelstuk.

Voor mij klopt het tarief dat ik hanteer. Het weerspiegelt de intensiteit, de energie en de diepgang van mijn werk en het is een keuze in mijn bedrijfsvoering. Ik hoef het verder niet te verdedigen. Voor degenen die bij me aankloppen is het altijd een vrije keuze of ze dit pad wel of niet willen bewandelen.

Evenwicht tussen geven en ontvangen

Omdat de kosten van leven en werken blijven stijgen, pas ik vanaf 1 oktober mijn tarieven aan. Niet omdat ik ‘meer wil vragen’, maar omdat ik trouw wil blijven aan de balans tussen geven en ontvangen.

Want uiteindelijk is alles wat we vinden van een ander, een spiegel voor onszelf.

De vraag is dus niet: “Mag zij dit bedrag wel vragen?”
De vraag is: “Gun ik mezelf dit stuk heling? Vind ik mezelf het waard om die stap te zetten? Heb ik er vertrouwen in dat deze stap me gaat helpen, ook los van het geld?”

En alleen degene zelf kan daar het antwoord op geven.

Een voorbeeld uit de praktijk

Laatst overkwam me het ook weer. Er was vooraf vrijblijvend gebeld en afgestemd. Ze kon bij niemand met haar klachten terecht. De partner geloofde haar niet. Ze voelde dat ze bij mij moest zijn en ze had het geld om te investeren. Er werd een afspraak gemaakt en een dag later weer afgezegd omdat ze het toch te duur vond. Twee weken later kreeg ik opnieuw een serie whatsappberichten rond hetzelfde probleem. Ze worstelde er nog steeds mee. Toen ik refereerde naar de gemaakte en afgezegde afspraak bleef het stil.

Dan vind ik het jammer dat mijn gaven, kennis en kunde onbenut blijven. Omdat ik weet hoeveel pijn en energieverlies dit iemand kost. Maar ik kan alleen maar buigen en het besluit van een ander respecteren. En blij zijn voor de mensen die wél voor mij, en daarmee op een diepere laag voor zichzelf kiezen. We zijn allemaal spiegels voor elkaar. Wat we de ander verwijten, zegt in wezen vaak iets over onszelf.

Echte heling

Want echte heling begint op het moment dat je ja zegt tegen jezelf. En wanneer dat moment daar is, ben je van harte welkom. Dan zet ik mij met hart en ziel open voor jouw heling.