Het geheim van jouw relatie met geld vanuit jouw familiesysteem

Deze week deed ik een webinar rond de relatie met geld, en de invloed van jouw familiesysteem op de manier waarop jij met geld omgaat. Dat gaat over gedachten, gevoelens en overtuigingen die ervoor zorgen dat jij op een bepaalde manier naar geld kijkt. Mijn overtuigingen rond geld zijn divers: geld moet rollen, er wordt altijd voor me gezorgd en alles komt goed (en dat is ook zo), ik wil ook wel eens ‘gewoon’ op vakantie kunnen ipv schrijfretraites, ik mag genieten van geld. Maar wat ieder kwartaal terugkomt is de angst: als ik de BTW maar kan betalen.

Het leven mag financieel zorgeloos zijn

Vooral dat laatste irriteert me. Ik verlang er naar dat ik me geen zorgen hoef te maken hoe ik de publicatie van mijn nieuwe boek ga bekostigen, liefst zonder crowdfunding campagne. Het mag van mij betreft wel meer stromen. Dat was de reden om mee te doen aan het webinar van Frank en Loes Ruesink.

Terwijl Frank tijdens het webinar de ROOTS methode uitlegt waar we mee gaan werken, ben ik vooral benieuwd wat er aan onverwerkte emoties vanuit mijn (voor)ouders overgedragen is op mij. Wat wil er nog vrijgemaakt worden? Bij wie in het familiesysteem zit er nog lading op geld, de angst dat ik het niet kan terugbetalen? Als ik blind test, blijkt dat ik bij een van hen schuldgevoelens ervaar en een gevoel van dreiging. Het blijkt van oma Hermsen te zijn, de moeder van mijn moeder. Ik voel mijn linker borst tintelen, daar waar ik in 2011 borstkanker ontwikkelde. De oorzaak van de borstkanker bleek verbonden te zijn met onverwerkt trauma van mijn moeder: seksueel misbruik en oorlogstrauma.

Oma als harde, hardwerkende en koele vrouw

Ik ken mijn oma als een stugge vrouw. Ze was geen warm mens zoals oma Linssen. Maar toch hield ik van haar en ging ik er regelmatig logeren. De schuldgevoelens en het gevoel van dreiging kan ik niet direct plaatsen en ben benieuwd naar de meditatie. Ik krijg al snel contact met de ziel van mijn overleden oma. Oma mag plaatsnemen in een deel van een lemniscaat.

De wederopbouw na de oorlog

Het was een zware tijd, zegt oma. Ze herhaalt het een paar keer. Ze noemt de wederopbouw na de oorlog en haar angst dat ze het geleende geld niet terug kon betalen. Grad van Erp, zegt ze – hij bedreigde haar. Hij wurgde haar bijna om haar zo te laten zien wat hij met de kinderen zou doen, als ze er niet voor zorgde dat er genoeg geld was. Ik schrik me wezenloos als ik de bijbehorende beelden zie en voel hoe de energie mijn lichaam verlaat via hart en mijn keel.  

Mijn moeder als dienstmeisje

Het verhaal van mijn moeder van na de oorlog schiet door me heen. Het gezin van mijn moeder moest tijdens de oorlog evacueren. Bij terugkomst bleken zowel de boerderij als de kippenschuur in puin te liggen. Ze woonden tijdelijk in een kippenschuur in de omgeving. Mijn moeder moest gaan ‘dienen’, werken bij rijke mensen om geld te verdienen dat gebruikt werd voor de wederopbouw van de boerderij. Het verhaal van mijn moeder ken ik, ze voelde zich eenzaam en was depressief in die periode omdat ze altijd alleen moest eten en alleen eens in de twee weken op zondag naar huis mocht. Daar moest ze haar verdiende geld afdragen aan haar ouders. Mijn moeder was toen 15 jaar oud.

In gesprek met de ziel van oma

‘Hoe lang heeft dat geduurd?’ vraag ik.
‘14 jaar,’ zegt ze. Ik moest hem zo lang terugbetalen. Daarna heb ik hem het huis geweigerd, ik heb hem niet meer binnen gelaten in ons huis.
In de meditatie zie ik 4,5 stapel met honderd bankbiljetten van honderd in het andere deel van het lemniscaat.
‘Ik heb goed gespaard,’ zegt oma. ‘Ik heb mijn best gedaan.’

Ik moet denken aan het geldkistje van oma dat ik van mijn moeder had gekregen. Oma bewaarde daar haar bezittingen in en ik realiseer me ineens dat ze daar ook haar geld in bewaarde, met het sleuteltje in haar BH. Het is een vreemd idee dat dit kistje waarin ik zelf het goud van mijn huwelijk bewaarde, nu ontvreemd is uit mijn huis bij een recente inbraak. Ik voel mijn linker borst opnieuw tintelen.

Wakker liggen en piekeren om geldzorgen

In de meditatie wordt ons gevraagd elkaar aan te kijken. Ik zie vermoeidheid en verdriet in oma’s ogen, ze zijn rood.
‘Piekeren..,’ zeg oma. ‘Ik heb heel wat nachten wakker gelegen hoe het nou allemaal moest.’
Ik zie dat opa er bij komt en naast haar gaat staan.
‘Ga maar slapen,’ zei opa, ‘morgen weer een nieuwe dag.’
En opa viel dan in slaap, terwijl oma klaarwakker naar zijn gesnurk luisterde.
‘Maar hij hoefde die man niet onder ogen te komen,’ zegt oma verontwaardigd. ‘Dat moest ik doen.’

‘Kan ik iets voor jullie doen?’ is mijn vraag.
‘Och kiendje, het is al zo lang geleden. Het is fijn dat je het hebt gezien. En ik wil het graag anders in een ander leven.’
Ik leg mijn hand op haar hart en kijk haar aan. Ze buigt haar hoofd en legt het op mijn schouder en begint te huilen. Het is een vreemd gevoel, de stevige, harde vrouw die ze vroeger was nu zo kwetsbaar en dichtbij te voelen.

Ze huilt nu zachtjes op mijn schouder, eindelijk huilt ze haar tranen. Ik voel haar schaamte. Waarom eigenlijk? Het is de schaamte voor haar tranen… Mijn oma herinner ik me als een harde vrouw. Huilen helpt niet, werken!

Angst voor verlies van Truus, mijn moeder

‘Ik ben altijd zo bang geweest voor ons Truus, dat ze niet meer terug kwam van het dienen, dat er niet genoeg geld zou zijn om Grad terug te betalen, dat ie haar onderweg wat aan zou doen. Ik was altijd zo blij als ze er weer was, dan wist ik dat er niks gebeurd was.’
Mijn moeder fietste van Bergen naar Siebengewald als ze gediend had in Venlo, waar ze met de bus naar toe ging.
Tegen mij in het hier en nu zegt ze:
‘Zeg maar gewoon wat je op je lever hebt. Kom voor jezelf op. Ik heb toen ook opslag gevraagd voor Truus, maar dat heb ik niet gekregen. Ze mocht wel voortaan mee eten.’
‘Was dat in dezelfde tijd dat mijn moeder het niet meer zag zitten en depressief was?’
‘Ja.’

Op onderstaande foto zie je mijn moeder met de lichte jas, naast haar zus Anna.

Overgedragen depressieve gevoelens van generatie op generatie

Die depressie, ik was ergens in de dertig toen ik contact zocht met een spirituele hulpverlener. De man vertelde me dat mijn depressie in mijn tienertijd bij mijn moeder vandaan kwam, en dat het van generatie op generatie was doorgegeven. Het was de reden dat ik destijds ging vragen aan mijn moeder hoe haar tienertijd was, en ik haar verhaal van de naoorlogse periode te horen kreeg.

Oma vertelt verder. De volgende keer, nadat Grad van Erp haar bijna gewurgd had en aankwam met zijn boekje, stond ze met de riek klaar toen ze de deur opende. Ze riep dat ze hem er aan zou steken als hij niet met zijn fikken van haar af zou blijven. Ik zie de beelden van mijn oma bij deur, de riek naar voren gestoken zo op hem af komend. Ik voel een trots in me opkomen.
‘Toen stopten de dreigingen,’ vertelt ze. ‘Toen alles afbetaald was, heb ik hem in ons huis geweigerd, hij kwam er niet meer in. Hen (opa) snapte er niks van waarom ik die man niet meer in ons huis wilde hebben. Ik kon het hem niet vertellen. Ze gingen altijd samen biljarten, die mannen hadden lol samen, maar ondertussen!‘ Ik voel haar verontwaardiging. Ze had er dus nooit met opa over gesproken en het allemaal alleen gedragen!

De ring van opa voor mijn moeder

Toen mijn moeder vier jaar gediend had en 18 jaar werd, kreeg ze van opa een gouden ring met een rode steen. Blijkbaar hadden oma en opa toch niet al het geld aan Grad van Erp gegeven, maar ook wat gespaard. Daar kwamen blijkbaar oma’s schuldgevoelens en de angst vandaan. Mijn moeder vertelde me hoe blij ze was geweest met die ring en ze gaf hem aan mij toen ze nog leefde, al vele jaren eerder. Ik had het altijd een prachtige ring gevonden en heb hem vele jaren gedragen. Ook deze ring is verdwenen bij de inbraak, evenals de ring die ik voor mijzelf kocht toen ik vijf jaar kankervrij was en mezelf trakteerde op een ring met citrien, die op die van mijn moeder leek maar dan in het zilver. Citrien brengt de zon in je hart terug na depressie en maakt je energiek en levenslustig. Dat leek me destijds heel toepasselijk.

De oorlog is voorbij

‘Vraag maar gewoon wat je nodig hebt om jouw rekeningen te kunnen betalen, Leonie. Je bent het waard. En misschien moet je gewoon een beetje meer vragen zodat je ook eens wat extra’s kunt doen. De oorlog is voorbij.’

De oorlog is voorbij in mij. Het lemniscaat is uiteengevallen in een cirkel en ik kan nu zelf bij de stapels bankbiljetten. Ik mag er van genieten! Ik dans en geef mezelf een douche met bankbiljetten maar daarna stapel ik ze op. Sorteren. Het is wel handig om te weten wat ik heb en hoe ik het geld ga uitgeven en beheren. Want ik heb een innerlijke drive en er willen nog meer boeken de wereld in. Het worden dus andere stapeltjes en het geld is niet allemaal meer voor ‘Grad van Erp’

Tranen huilen van de voorouders

Na afloop van de meditatie blijven de tranen van stil verdriet over mijn wangen glijden, wel een kwartier lang. ‘Hun angst heeft onze liefde nodig,’ zegt Frank en ik realiseer me opnieuw hoe waar het is dat liefde uiteindelijk alles transformeert. In het boek ‘de tranen van de voorouders’ van Daan van Kampenhout lees je er meer over, en ook over het overgedragen trauma van oorlog op volgende generaties. In mijn boek De Karmadrager, bevrijding van seksueel geweld door de eeuwen heen’ lees je mijn persoonlijke ervaringen op het gebied van vrijmaken van onverwerkt oorlogstrauma in mijn leven. Dat het je mag inspireren om ook jouw pad van heling op te gaan.