Vorige week woensdag had ik met collega coaches en therapeuten onze maandelijkse CreaVisie bijeenkomst. We starten dan meestal met een rondje: hoe zitten we erbij en wat speelt er nu?

Voor mij speelde de vreugde van de lezing over mijn boek De Karmadrager die ik gaf in Friesland, de prachtige Happy Womb Meditation die daar ontstond, maar ook het etentje de dag erop met Petra Visser die mee was gegaan naar de lezing ter ondersteuning.

Misbruikt als kind van 2,5 jaar

Ik vertelde over het zien van een kleine blonde krullenbol van een jaar of 2-3 in het restaurant, die me deed denken aan mijn eigen kindertijd en aan de recent vrijgemaakte herinnering aan het seksueel trauma door de toenmalige hoofdonderwijzer van de lagere school. Ik schreef er over in dit artikel. Ik kon me gewoonweg niet voorstellen hoe een oudere man dat op zo’n beestachtige wijze met zo’n prachtig onschuldig kind kon doen. Ik merkte dat ter plekke de tranen weer in mijn ogen sprongen. Want het was mij als klein kind van 2.5 jaar drie keer overkomen, in samenwerking met zijn vrouw die me moest troosten en na afloop verschonen.

Kun je de dader(s) vergeven?

‘Je moet hem vergeven,’ opperde een van mijn collega’s.
‘Dat kan ik niet, dat is wat ik voel. De wijze waarop hij het deed, die psychopathische energie….’, antwoordde ik.
‘Vergeven doe je voor jezelf, niet voor hem. Jij moet verder,’ zei een ander.

‘Dat weet ik,’ antwoordde ik. Ik dacht dat ik het wel afgesloten had met die vlijmscherpe confrontatie op zielsniveau waarbij we samen naar het schuldbesef hadden gekeken en ik hem haarfijn had verteld wie wat van elkaar had overgenomen: ik had zijn schuldbesef en schaamte overgenomen, zijn verantwoordelijkheid (lees: ik voelde me altijd voor iedereen verantwoordelijk).

Hij had mijn levensvreugde, mijn onschuld afgenomen, de kans om seksualiteit op een gezonde manier te kunnen ontdekken. Hij had de verwrongen koppeling gemaakt met geweld, fysiek en emotioneel. Ook al had ik het in de loop van de jaren hersteld en geniet ik al jaren volop van seksualiteit in verbinding, dan tóch. Het had nooit mogen gebeuren. Hij had het niet mogen doen! Het was onmenselijk wat hij gedaan had.

‘Maar ik blijf geraakt worden als ik zo’n onschuldig kind zie dat mij aan mijzelf van toen herinnert.’
‘En je hertraumatiseert jezelf met die gedachte en door dat dan weer te herbeleven,’ sprak weer iemand anders uit de groep. ‘Daar moet je mee stoppen.
‘En nu plak je je eigen trauma energie op dat onschuldige kind en dat is niet de bedoeling,’ zei weer een andere collega.

Alles is energie, bewust of onbewust

Daarmee hadden ze me. Want het laatste dat ik wilde was dat ik zelf onschuldige kinderen met mijn energie belaste, of dat nu onbewust was of niet. Alles is immers energie en we zijn allemaal met elkaar verbonden.

Mijn collega Marcel Heijnes en ik keken elkaar op hetzelfde moment aan. Ik wist meteen: ik heb een helende reset van hem nodig. Marcel werkt met de Healing Reset methode waarbij hij bepaalde emoties of levensthema’s reset van het moment van het ontstaan van de verstrikking, naar de oorspronkelijke emotie, waardoor deze transformeert. Maar hoe en wat precies gereset moest worden, wist ik niet. Marcel sprak uit wat ik dacht en vroeg hierbij de andere collega’s om hulp. En dat deden we.

De healing reset methode

Bij de Healing Reset Methode die Marcel hanteert tapt hij vanuit het achterhoofd langs de rug naar beneden waarbij het lichaam pop een bepaalde manier toegesproken wordt. De gekozen woorden zijn hierbij sterk van belang. Die moeten helemaal kloppen. We hadden de groep nodig om te voelen waar het nu precies over ging.

Ik stond in de praktijkruimte, sloot mijn ogen en registreerde wat ik in mijn lijf ervoer. De onderwijzer was ondertussen wel uit mijn lijf voelde ik. Maar de energie van zijn echtgenote zat nog in mijn linker arm en mijn innerlijk kind zat opgevouwen en angstig in mijn rechter onderbeen. Die durfde niet naar mijn hart. De ziel van de onderwijzer stond voor me.

Wat is er nu nodig?

Ik wist dat er iets anders nodig was dan bij de vorige confrontatie met hem op zielsniveau. Maar wat? Ik had die vraag ook gezien in een training familieopstellingen van andere collega’s met slachtoffers en daders van seksueel misbruik.

‘Zo eindigt het nu altijd,’ sprak de trainer destijds. ‘Het slachtoffer wordt uiteindelijk boos op de dader en daarmee stopt het. Maar tot innerlijke vrede of tot een oplossing komt het niet.’ Ze wist nooit hoe verder te gaan. Ook de collega therapeuten uit de groep wisten het niet.

Nu jaren later weet ik dat door de confrontatie op zielsniveau, de rollen van dader en slachtoffer omgekeerd worden: het slachtoffer pakt zijn of haar macht teug en daarmee is er een bepaalde neutralisering. Maar dat betekent niet het volledig opheffen van de rollen uit de drama-driehoek, van dader, slachtoffer en redder. Het is niet genoeg.

Sorry of uitleg?

‘Het spijt me,’ zei de man tegen me. Ik voelde dat hij me dingen wilde gaan uitleggen, over hoe hij ooit zover was gekomen een dader van seksueel misbruik te worden, maar ik merkte hierbij meteen mijn gevoel op: laat dat! Niets, maar dan ook niets kon voor mij goedpraten wat hij gedaan had. Hij voelde aan mijn reactie dat hij verder beter niets kon zeggen. Zelfs de vier zinnen van het ho’oponopono gebed zouden teveel zijn geweest: ‘het spijt me, vergeef me, ik hou van je, dank je wel’

Ho’oponopono vergevingsgebed

Het Hawaïaanse ho’oponopono gebed is een hele fijne methode om jezelf te vergeven voor de dingen die je niet handig hebt aangepakt, dingen waarmee je een ander gekwetst hebt, of om de ander te vergeven die jou iets heeft aangedaan. Maar het zou niet passend zijn. Niet in deze context. Niet bij wat er gebeurd was in ons verleden.

‘Het spijt me,’ zei hij nogmaals. Ik voelde de oprechtheid in zijn stem. Het maakte me milder. Ik kon het ontvangen en dat was wat ik nodig had.

Opnieuw beginnen

Ik kon hem niet vergeven en hij zichzelf waarschijnlijk ook niet, nu hij zijn fysieke lichaam verlaten had en daarmee zijn ego-schild. Hij kon zichzelf alleen maar plechtig beloven het in een volgend leven anders te doen.

Ik moest vervolgens denken aan wat de pastoor vroeger zei in de kerk met Aswoensdag, terwijl hij een askruisje op ons hoofd zette: ‘gedenk mens dat gij stof zijt en tot stof zult wederkeren.’

Nu zei ik tegen hem: ‘gedenk mens dat gij licht zijt en tot licht zult wederkeren,’ en in gedachten tekende ik een hartje op zijn derde oog, zodat hij voortaan door de blik van liefde naar de wereld kon kijken. Ik eindigde met de woorden: ‘Ga heen in vrede’.

Vanuit de ziel en met een open hart, komen de woorden als deze vanzelf. De ziel van mijn vader kwam, samen met een hele groep mannenzielen en zij namen hem mee, ergens het universum in.

De onschuld resetten

Je mag de onschuld bij me resetten, zei ik vervolgens tegen Marcel. Ik voelde dat dit de bedoeling was. Het was fijn want ik voelde dat hierna mijn bange innerlijk kind vanuit mijn onderbeen omhoog kroop en zich tegen mijn hart nestelde.

De zielsontmoeting met de vrouw van de onderwijzer

De volgende fase was de zielsontmoeting met de vrouw van de onderwijzer. Daar moest iets anders gebeuren voelde ik. Ik had tijdens een reflectie al eerder de overeenkomst gezien tussen de vrouw van de onderwijzer en mijzelf als Maria, in mijn vorig leven in de Tweede Wereldoorlog in Auschwitz: ook ik had vreselijke dingen bij kinderen gedaan terwijl ik noodgedwongen Mengele had geassisteerd bij proeven op hen. De keuze was destijds eenvoudig: zelf sterven in de gaskamers of meedoen in de hoop dat de oorlog snel voorbij zou zijn. Ik was jong en wilde leven, en het enige dat ik kon doen was alle liefde die ik in me had, geven aan de kinderen. In die zin was de vrouw een spiegel voor me geweest. Ook zij deed noodgedwongen mee, uit angst voor het fysieke en emotionele geweld van haar man en uit angst om ontdekt te worden door de buitenwereld. Maar ook haar liefde en bezorgdheid had ik als kind ervaren.

‘Wat wil je tegen haar zeggen?’ vroeg Marcel.
‘Het was ook een stuk tijdsgeest. Vrouwen durfden zich destijds nog niet zo uit te spreken, de man zorgde voor inkomen en de vrouw ondersteunde, dat werd van haar verwacht’

Ik dacht even aan mijn moeder die me vanuit de onzichtbare wereld nu bijna dagelijks assisteert in de praktijk en die bij mijn cliënten gouden hartjes plaatst in hun hart of in hun baarmoeder. Op die manier maakt zij goed voor alles wat ik bij leven gemist heb. Wat zou deze overleden vrouw kunnen doen voor slachtoffers, vrouwen en kinderen?

‘Wat wil er gereset worden?’ vroeg Marcel.

‘Vrouwenkracht. Kennen jullie dat beeld van die vrouw met de opgestroopte mouw die een flinke vuist maakt? Dat mag gereset worden. Er zit teveel lading op, alsof we net zo sterk zouden moeten zijn als mannen. Het is té strijdlustig, er zit teveel geweld in. Daarmee houden we het juist in stand.’

Marcel resette de vrouwenkracht in mij. De ziel van de vrouw van de onderwijzer verdween nu uit mijn arm en stond voor me. Ik benoemde wat er veranderd was.

Activeren van vrouwelijke scheppingskracht

Er moest een ander woord komen voor vrouwenkracht. Met de groep dachten we er over na en iemand kwam met het woord ‘vrouwelijke scheppingskracht’. We voelden allemaal meteen dat het klopte. Mijn hart maakte een sprongetje van vreugde.

‘Ik zou tegen haar willen zeggen dat ze mag verbinden met andere vrouwen waarbij ze haar vrouwelijke scheppingskracht inzet en deze verbindt met haar hart en met de scheppingskracht van andere vrouwen. Die scheppingskracht is zacht en fluïde. Ik voel dat wij dat hier in de gewone wereld mogen doen en dat zij dat mag doen vanuit de onzichtbare wereld. Marcel, je mag bij mij de vrouwelijke scheppingskracht activeren.’

Het was zo krachtig om deze activatie van Marcel te mogen ontvangen dat het niet meer dan logisch was om dit bij alle vrouwen van onze groep te doen. Niet bij iedereen kon dat meteen gebeuren. Bij iedereen was er wel iets, dat eerst gezien of geheeld diende te worden voordat de activatie kon plaatsvinden. Daarvoor hadden we elkaars talenten en helingstechnieken nodig.

CreaVisie en samenwerking

Het is altijd weer bijzonder om te zien hoe magisch en vanzelfsprekend dat verloopt. Maar het resultaat was er wel naar. Het werd stil en sereen in de ruimte en er kwam ruimte voor hele andere energieën: vreugde, vertrouwen, veiligheid, vruchtbaarheid, verbinding en uiteraard liefde.

We verbonden ons vervolgens met een toekomst, waarbij al deze elementen aanwezig waren in de samenwerking met alle andere huurders en ondernemers van het pand. Want Sophie en Jeroen willen graag in ons pand komen werken. Zo sloten we af met een magisch gevoel en met vertrouwen in de toekomst. Dank je wel iedereen van mijn CreaVisie groep voor de liefdevolle bedding en ondersteuning.

Mijn innerlijk kind draaide zich na afloop opgelucht om en keek verwachtingsvol de buitenwereld in, klaar om weer te gaan spelen in vrijheid en vreugde.

Ps: op 10 augustus is er een belevingsdag Integrated Soul Alignment voor een kleine groep professionals, HSP coaches of therapeuten die interesse hebben in de CreaVisie methode en in de opleiding Integrated Soul Alignment. In deze opleiding leer je hoe samen te werken bij het transformeren van dieper trauma, dat te groot is om alleen te doen. Neem gerust contact op als je interesse hebt. Hier lees je er alles over.