Terug naar zelfreflectie
Er komt een tijd dat de innerlijke pijn zo groot is, dat de keuze om tijdelijk de verbinding te verbreken, de enige mogelijkheid is. In de periode van afstand komt heel langzaam de ruimte voor zelfreflectie. Hoe kan ze verder in haar leven? Wordt het met hem of toch zonder hem? Maar als het dan zonder hem is, hoe dan?
De meeste mensen leven niet in alignment met hun ziel en worstelen met het leven. De ontmoeting met een Tweelingziel brengt daar verandering in. De kleur van de ziel komt naar boven. Er ontstaat Synchroniciteit. Er is magie. Er zijn dubbele getallen. Sommigen maken verbinding met engelen en met de onzichtbare wereld. Er zijn vele toevalligheden.
Help ik heb hulp nodig!
Er wordt hulp gezocht. Er worden coaches gezocht die verstand van zaken hebben. Hulpverleners die net als zij hooggevoelig zijn en ervaring hebben met tweelingzielen. Er wordt gechanneld. Er worden familieopstellingen gedaan en ademhalingssessies. Een wordt een plantmedicijnreis gemaakt. Ze ontvangt een reading van die of die, want die is echt goed. Steeds opnieuw wordt er een laagje afgepeld en steeds dichter komt ze bij haar eigen kern.
Of is het haar innerlijke leegte die hij zo graag vult met zijn aanwezigheid en die zij gespiegeld ziet in zijn leven: ze voelt zijn onrust, hij is altijd de hort op, kan niet stil en met zichzelf zijn. Kan zij zijn met haar eigen leegte? En durft zij het geschenk dat daar op haar ligt te wachten, te omarmen?
Innerlijk werk
Ze keert naar binnen, doet zelfonderzoek en huilt stille tranen van verdriet dat allemachtig zo groot is. Veel groter dan ze zelf is. Is het wel van haar, dat verdriet dat ze voelt, het lijkt wel van van hem. Of is het verbonden met iets ouds van haar eigen familie systeem? Ze onderzoekt haar vaderlijn en haar moederlijn en ontdekt de eerste parallellen.
Ja, haar moeder was koud en kil en kon niet echt liefdevol verbinden. Oh ja, en haar vader was ook wel erg dominant en bepalend. Of hij kon juist niet op tegen de dominantie van zijn vrouwelijke echtgenote die hem drilde met haar overtuigingen over hoe de wereld er uit zou moeten zien. En hij moest daar natuurlijk voor zorgen.
Het was nooit goed genoeg.
Zij was nooit goed genoeg, anders bleef hij wel. Of anders koos hij wel voor haar en voor een echte, volledige relatie waarin ze helemaal kon zijn wie ze was. Dan zou hij haar op handen dragen. Dat verdiende ze toch?
