De grootste ziekte van de mensheid

Femicide is meer dan een misdaad of een incident zoals we nu zien bij de moord op het jonge meisje Lisa. Het is een spiegel. Deze spiegel laat zien hoe diep de mensheid al eeuwen uit balans is. Je zou kunnen zeggen: de onderliggende oorzaak van femicide is de grootste ziekte van de mensheid op dit moment.

Onze harten komen in opstand door de brute moord op Lisa. Onze hoofden vinden er van alles van. De meningen zijn verdeeld over wat anders had gemoeten. Victim blaming viert hoogtij. We willen schuldigen aanwijzen en vingerwijzen naar wat anders moet. De wereldelite, de politiek, justitie, de ouders en wie weet wat nog meer allemaal. De grote vraag is: hoe kunnen we dit stoppen?

Femicide: een mondiaal probleem

Femicide is niet alleen een Nederlands of Europees probleem. Het is een wereldwijde ziekte die mondiaal onze planeet al eeuwen teistert: het is de disbalans tussen onze innerlijke man, innerlijke vrouw en innerlijk kind die zich heeft genesteld in onze manier van relateren en in onze seksualiteit en intimiteit.

Disbalans tussen onze innerlijke man, vrouw en kind

Wanneer onze innerlijke man, innerlijke vrouw en innerlijk kind niet in harmonie zijn, ontstaat strijd. De innerlijke man, die richting hoort te geven, te begrenzen en te beschermen, verandert in overheersing, machtsmisbruik en geweld. De innerlijke vrouw, die bedoeld is als dragende kracht van liefde en verbinding, verliest haar stem of wordt onderdrukt. Het innerlijke kind, dat onschuld, expressie en creativiteit draagt, wordt gekwetst, verwaarloosd of misbruikt.

Zo ontstaat er oorlog, eerst in onszelf en onze relaties, later ook in samenlevingen en landen. Oorlog is niets anders dan een collectieve projectie van innerlijke strijd. Stel je eens voor dat deze drie krachten weer in balans zouden zijn. Dan zou geweld niet nodig zijn om macht te bevestigen, zou liefde niet langer worden gezien als zwakte en zou de onschuld van kinderen ons leiden naar vreugde in plaats van naar pijn.

De cijfers over femicide en geweld

Wat is er nodig van de wereldpolitiek?

• Erkenning van femicide als aparte misdaadcategorie in alle landen.
• Internationale verdragen die landen verplichten geweld tegen vrouwen actief aan te pakken.
• Investeringen in onderwijs over respect, consent en gelijkwaardigheid, zodat de jeugd leert hoe gezonde relaties eruitzien.
• Steun aan herstelprogramma’s voor slachtoffers en dadergerichte trajecten die niet alleen straffen, maar ook trauma en destructieve patronen aanpakken. Niet alleen cognitief op gedragsniveau, maar ook op spiritueel niveau en op de laag van de ziel (meergenerationeel trauma, vroeg kinderlijk trauma en trauma vanuit vorige levens)
• Vrede en veiligheid als prioriteit: geen oorlog die nieuwe generaties in angst, geweld en verlies doet opgroeien. Vrede krijg je niet met oorlog.
• Erkenning dat oorlog niet alleen landen en mensenlevens verwoest, maar ook diep van invloed is op onze manier van seksualiteitsbeleving en relaties
• Aansturen op vredesonderhandelingen en wereldwijde ontwapening. Vrede krijg je door te stoppen met oorlogvoeren. Het is de grootste gaslighting die wereldwijd gebeurt, bestuurd door de schaduw van de innerlijke man.

Wat is er nodig van media en cultuur?

Onze collectieve verbeelding wordt gevoed door de films, series en verhalen die we consumeren. Op dit moment bestaat meer dan de helft van de populaire films en series uit verhalen vol geweld, oorlog, wraak, polarisatie en afgescheidenheid. Slechts een paar procent gaat expliciet over heling, herstel en innerlijke groei. Dat is een scheve balans die onze psyche voortdurend prikkelt met beelden van strijd en vernietiging.

Een verandering in het filmaanbod

Om de cyclus van geweld te doorbreken is het hard nodig om dit aanbod te veranderen. We hebben veel meer verhalen nodig die laten zien hoe meergenerationeel trauma doorwerkt in onze levens en relaties en ook hoe het verwerkt kan worden, hoe emoties doorleefd mogen worden en hoe patronen van geweld gestopt kunnen worden. Films en series kunnen dienen als collectieve therapie, door ons te laten voelen en (h)erkennen, en door alternatieven voor geweld zichtbaar te maken. Ik hoop dat mijn biografie ‘de Karmadrager – bevrijding van seksueel geweld door de eeuwen heen’ hier inspiratie toe biedt.

Concreet betekent dit: minder expliciet geweld als entertainment en meer verhalen over compassie, verbinding en heling. Een betere balans in het aanbod, bijvoorbeeld door streamingdiensten als Netflix te stimuleren om minimaal 30% van hun catalogus te wijden aan helende verhalen, zou al een enorme stap vooruit zijn.

Wat kunnen wij zelf doen, jij en ik als burger?

Het is zo verleidelijk om maar naar de grote boze buitenwereld te wijzen, de politici, justitie en de media. Maar wij samen allemaal maken het collectief. Dus wat is jouw unieke bijdrage aan het helen van deze innerlijke verwonding? Wat kun jij doen?

• Stoppen met victim-blaming: de verantwoordelijkheid ligt altijd bij de dader, nooit bij het slachtoffer of diens ouders. .
• Erkennen dat alles en iedereen verbonden is, op spiritueel niveau en dat voor heling, neutralisatie en transformatie van onze innerlijke dader en slachtoffer, nodig is.
• Elkaar weer zien als gelijkwaardig: man, vrouw, kind – ieder mens verdient respect, veiligheid en een stem.
• Opruimen van onze eigen trauma’s: door therapie, lichaamswerk, opstellingen, rituelen. Want zolang trauma niet geheeld is, zoekt het onbewust vaak een weg in destructieve herhaling.
• Doorbreken van destructieve patronen vanuit meergenerationeel trauma: beseffen dat geweldspatronen zich door generaties heen voortzetten. Door zelfbewust te leven, kunnen wij de keten stoppen en onze kinderen een andere erfenis geven.
• Het gesprek aangaan met jongens en mannen over gezonde mannelijkheid, kwetsbaarheid en boosheid, zodat kracht niet langer betekent: overheersen. Het gesprek aangaan met meisjes vrouwen over erkenning van de eigen grenzen en het aangeven van de werkelijke verlangens. Voorbeelden geven van gezonde manieren van relateren en seksualiteit.
• Kinderen opvoeden in respect en gelijkwaardigheid: leren luisteren naar hun grenzen, leren dat liefde nooit samengaat met geweld.

De roep om innerlijk werk te doen

Femicide en seksueel geweld zijn geen incidenten, maar symptomen van een mensheid die uit balans is. Het vraagt om politieke moed, culturele verandering én om innerlijk werk. Om het helen van de verstoorde relatie tussen onze innerlijke man, vrouw en kind. En om het doorbreken van de ketens van meergenerationeel trauma die geweld telkens opnieuw laten opvlammen.

Wanneer wij kiezen om die cirkel te doorbreken, geven we onze kinderen een nieuwe erfenis: een wereld waarin respect en gelijkwaardigheid vanzelfsprekend zijn.

Wat wordt jouw eerste stap naar bevrijding?

Vraag aan jou: Wat draag jij onbewust door uit jouw familiegeschiedenis en wat kun jij helen, zodat de generaties na jou lichter kunnen leven?

Wat wordt jouw eerste stap naar meer innerlijke balans? Of naar de buitenwereld?

Welk zaadje van innerlijke vrede wil jij planten?

Leonie

Gratis ebook – afscheid van valse schuld en schaamte

Veel slachtoffers dragen gevoelens van valse schuld en schaamte. Deze zijn meestal niet van henzelf, maar overgenomen van daders en/of onverwerkte emoties uit het familiesysteem. In mijn gratis e-book Afscheid van valse schuld en schaamte lees je er meer over en geef ik een voorbeeld hoe je dit kunt helen. Download het gratis ebook hier.