Over de verborgen dynamiek achter stalking, geweld en emotionele verstrikking

Soms kijk je naar een serie en weet je: dit is niet zomaar fictie. Gisteren keek ik naar de Netflix-serie Baby Reindeer, gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Wat werd geïntroduceerd als ‘duister comedy’ bleek een heldere uiteenzetting te zijn van hoe onverwerkt seksueel trauma, ook meergenerationeel, van invloed is op het leven van een jongeman die zijn heling vindt o.a. door er openlijk over te spreken. Het is het verhaal van een man die jarenlang wordt gestalkt door een vrouw die op het oog kwetsbaar en verward is, maar ook gedrag vertoont dat hem intrigeert. Het raakt aan de grenzen van wat we kunnen begrijpen. Hoe kan iemand zó destructief worden, terwijl ze zó afhankelijk lijkt? En waarom laat hij haar steeds opnieuw toe?

Pas aan het eind van de serie komt een verborgen laag naar boven: de hoofdpersoon blijkt in zijn verlangen naar beroemd worden, seksueel misbruikt te zijn door een man. Drugsgebruik speelt een grote rol. Daarnaast blijkt dat de vader van de jongeman in zijn kindertijd ook seksueel misbruik is, maar dit verzwegen had voor zijn zoon. Deze onthulling verandert alles. Niet alleen voor de kijker, maar ook in het energetisch veld van de serie zelf.

Destructieve relaties

In mijn werk als traumatherapeut zie ik dit soort verhalen vaker. Soms zijn het vrouwen die worden gestalkt of gecontroleerd door hun partner. Soms zijn het mannen die zichzelf verliezen in relaties vol afhankelijkheid, manipulatie, bedrog of geweld. Wat deze situaties gemeen hebben: voor de buitenwereld is het gedrag vaak onbegrijpelijk. Slachtoffers keren steeds terug naar de plek van pijn. Daders lijken twee gezichten te hebben: charmant en liefdevol, maar ook verstikkend of vernietigend.

We spreken dan over toxische relaties, over codependency, wat in het ergste geval kan escaleren tot femicide: de moord op een vrouw door haar (ex-)partner die niet accepteert dat deze een eigen weg wil gaan. Maar wat als er onder dit alles een diepere laag ligt? Een laag die in de reguliere psychologie nauwelijks wordt benoemd? Ik besteed er graag aandacht aan.

De 4 bekende hechtingsstijlen

In de psychologie kennen we vier basis-hechtingsstijlen. Ze vormen een waardevol kader om te begrijpen hoe mensen zich verbinden in relaties, gebaseerd op hun vroege ervaringen met ouders of verzorgers.

1. Veilige hechting – Je voelt je veilig in relaties, durft te vertrouwen en jezelf te zijn.
2. Angstig ambivalente hechting – Je zoekt bevestiging, bent bang om verlaten te worden en hebt moeite met zelfregulatie. Je klampt je vast aan je partner
3. Vermijdende hechting – Je blijft liever op afstand, hebt moeite met intimiteit en bent vaak zelfstandig tot in het extreme. Je kunt moeite hebben met het uitspreken van je gevoelens.
4. Gedesorganiseerde hechting – Je voelt tegelijk verlangen én angst voor nabijheid, vaak het gevolg van onvoorspelbare of gewelddadige opvoeders.

Maar wat als je voelt dat er iets veel fundamentelers speelt? Wat als je jezelf kwijt bent geraakt en het gevoel van liefde voor jezelf niet meer kunt vinden? Als je voelt dat dit al zo was voor je in dit leven op aarde kwam?

Een 5e stijl: de gefragmenteerde hechtingsstijl

Naast de bekende hechtingsstijlen, introduceer ik graag een nieuwe term: de gefragmenteerde hechtingsstijl. Deze ontstaat wanneer een kind wordt blootgesteld aan extreem traumatische ervaringen zoals gewelddadig (ritueel) misbruik of ernstig oorlogstrauma. De impact is zo ingrijpend dat niet alleen de psyche, maar ook de ziel zich opsplitst in fragmenten om te kunnen overleven.

Deze hechtingsstijl komt voor bij zowel slachtoffers als daders van gewelddadig existentieel trauma. In essentie is er geen veilige hechting op zielsniveau mogelijk geweest. Zielsdelen splitsen zich af (dissociatie), waarbij delen elders in het universum worden ‘bewaard’ tot het op aarde en in het lichaam weer veilig is. Ondertussen ontstaan er ‘alters’ of overlevingsdelen, elk met een eigen geheugen en gevoelswereld. De ziel verliest haar coherentie en contact met het lichaam en het Hoger Zelf, wat diepe identiteitsverwarring, verlies van grenzen en onvermogen tot echte verbinding veroorzaakt. Onbewuste zelfhaat, geprojecteerd op de buitenwereld, en/of extreme innerlijke kritiek, is het gevolg.

Heling op zielsniveau

In tegenstelling tot de gedesorganiseerde hechtingsstijl, gaat de gefragmenteerde nog een laag dieper. Het herstel vraagt dan ook meer dan alleen psychologische hulp: het vraagt om heling op zielsniveau. Daarvoor is een liefdevol en oordeelloos veld nodig waarin diepe emoties als innerlijke razernij, doodsangst en onmacht doorvoeld mogen worden. Deze emoties, vaak generaties lang van dader op slachtoffer doorgegeven, zijn in wezen de echo van een innerlijk kind dat ooit geen uitweg zag voor het eigen trauma.

Herverbinden met de gezonde innerlijke man en vrouw

In dit patroon zien we hoe dader- en slachtofferschap door elkaar kunnen lopen. De dader, afgesneden van zijn innerlijke vrouw (het vermogen tot verbinden), projecteert zijn pijn op een ander. De vrouw, afgesneden van haar innerlijke man (het vermogen tot begrenzen en tot het maken van gezonde keuzes), verliest haar onderscheidingsvermogen. Wanneer we deze dynamiek plaatsen in de bredere maatschappelijke context, zoals bij femicide, zien we hoe daders vaak de verbinding met hun innerlijke vrouw – het vermogen tot verbinden – zijn kwijtgeraakt. Slachtoffers zijn het contact met hun innerlijke man – het vermogen tot onderscheiden en begrenzen – verloren.

Zielsdelen terughalen

Werkelijke heling vraagt het terughalen van verloren zielsdelen, de herverbinding met het hart én de moed om het zwijgen te doorbreken. Heling voor slachtoffers betekent: zich uitspreken, bewust emoties doorvoelen en stap voor stap veiligheid hervinden. Ook de integratie van het Hoger Zelf met het lichaam is nodig om vanuit vreugde te kunnen leven. Voor daders vraagt dit radicale eerlijkheid, het erkennen van eigen slachtofferschap en het toelaten van het hogere Zelf om mee samen te werken. Niet voor de buitenwereld, maar voor zichzelf en de eigen binnenwereld. Voor sommige zielen zal deze reis langer duren dan één leven.

Werken met onbewust trauma en hechtingspijn op zielsniveau

Vanuit de ziel bezien is elke ervaring menselijk. Liefde oordeelt niet, maar kijkt met compassie naar zowel slachtoffer als dader. Heling is mogelijk, wanneer we de afgesplitste delen in liefde weer met elkaar verbinden.

In mijn praktijk help ik mensen hiermee middels mijn methode Integrated Soul Alignment. Deze werkwijze is ontwikkeld voor mensen die diepgaande heling zoeken van onbewust trauma, hechtingspijn en zielsverstrikkingen. Het maakt niet uit of je nu een angstige, vermijdende, gedesorganiseerde of gefragmenteerde hechtingsstijl hebt. Ook bij mensen met een ogenschijnlijk veilige hechting kunnen oude zielsdelen vanuit vorige levens om aandacht vragen. Je kunt ISA ervaren in mijn trainingen, zoals “Heling van de moederwond’ en in de jaaropleiding Integrated Soul Alignment voor coaches en therapeuten. In deze opleiding leer je niet alleen de methode toepassen, maar maak je ook een diepe innerlijke reis waarin je jouw eigen familiesysteem heelt en zielsdelen integreert.

Deze editie is een pilot met een kleine groep van 8 deelnemers. Laat me weten als je interesse hebt. Neem gerust contact op voor een vrijblijvend afstemmingsgesprek : 06-45550680 of mail me via info@veranderjewereld.nl