Onderweg naar Hilversum springen de tranen in mijn ogen. Ik rijd auto en voel het contact met de wereld om me heen. De afgelopen week heb ik voornamelijk thuis doorgebracht. Het is stil, en het is rustig op de weg. Ook in Hilversum is het bijna uitgestorven en in gebouw De Koningin, heerst een serene rust.
Het weinige werk tot nu toe in tijden van Corona, gebeurt via Skype maar de cliënte die vandaag komt, voelde net als ik de roep om het live te doen, met de gepaste afstand uiteraard en de voorwaarde dat we beiden gezond zijn.
Mijn pas gekochte beeldje uit de Boeddhashop wilde mee, evenals de gekroonde badeendjes die ik kocht in Amsterdam tijdens mijn schrijfretraite thuis, voorafgaande aan Corona. Toen heb ik al wat geoefend in het alleen zijn. Ik werd door mijn gidsen een winkel in Amsterdam ingestuurd om deze te kopen, en vandaag gaan ze dienst doen bij ons werk. Het lichaamsbewustzijn volgen… en dan nu hierin terecht komen met zijn allen.
We gaan licht brengen in de duisternis, loslaten wat niet langer dient in de omhelzing van het vrouwelijke, de overgave en het vertrouwen dat het leven precies loopt zoals het lopen moet.
Ik zegen gebouw De Koningin, met de energie van Manjushri, in het verlangen dat dit centrum haar bestaansrecht mag behouden in deze onzekere tijden, want alle groepslessen liggen stil en ook is er niemand in de therapeutenkamers.
Mijn client is jarig vandaag en kan zich geen groter cadeau voorstellen dan deze sessie met mij.
We gaan het ervaren.
Manjushri behoort tot de drie grote bodhisvattva’s. Hij helpt om de onwetendheid te overwinnen en wijsheid te bereiken.
In zijn mannelijke, rechterhand, ook wel de methodenhand genoemd, draagt hij een zwaard dat door de onwetendheid snijdt.
Het brengt als een fakkel licht in de duisternis. In de vrouwelijke, linkerhand draagt hij het boek van transcendente wijsheid.
Bron: Wikipedia.
