Het is zomer 2018 en ik ben onderweg naar een biodanza week in Frankrijk. Ik reis alleen, maar als ik in het buitenland alleen in de auto zit, ben ik nooit alleen. Er zijn altijd spirituele gidsen die met me mee reizen. Zo is het voor mij een spirituele pelgrimstocht, maar dan per auto. Ik zit op de Route Soleil als ik hoor dat ik om 13:22u een afslag krijg die ik mag nemen. Durf ik te volgen? Het duurt nog wel een half uur en ik heb honger. Wellicht is het een goed moment om dan te pauzeren en te lunchen. Ik heb wel zin in een Frans terrasje met een heerlijke salade.

Hoofd of hart volgen?

Mijn hoofd twijfelt. Hoe kan het mogelijk zijn dat ik precies op dat tijdstip een afslag zal krijgen? Ik kan namelijk harder of minder hard rijden, het hangt in mijn ogen van zoveel factoren af. En hoeveel afslagen komen er nog voordat het 13:22u is? Ik laat het los en geniet van de omgeving en de muziek. En warempel, precies om 13:22u is er een afslag. Ik besluit hem te nemen en laat me leiden. Bij het kruispunt rechts, hier rechtdoor, etc. Ik passeer kleine dorpjes met een paar huizen en een kerk. Nergens is er een terrasje om neer te strijken.

Teleurstelling

Uiteindelijk beland ik bij een klein weggetje waar een oud verlaten kapelletje staat. Het is de kapel van St. Gertrude, het is mijn moeders doopnaam. Het is er stil op de vogels na die kwetteren. De zon schijnt en het is heerlijk weer. Ik loop om het kapelletje heen en wil naar binnen, maar de deur is op slot. Er is geprobeerd het slot te forceren maar zo te zien niet gelukt. Waarom is het niet open, vraag ik me af? De vloer ligt aan stukken, er is wel werk aan de winkel als je het mij vraagt. Ik snap niet waarom mijn gidsen me naar een kapelletje sturen dat op slot is. Is dit nou alles?

Ik ben geërgerd. Geen leuk terrasje. ‘Je had toch toastjes meegenomen?’ hoor ik dan. Dat is waar ook, ik had een half pak toastjes meegenomen en ook nootjes en een appel, omdat ik het zonde vond om weg te gooien. Ik besluit dat dit mijn lunch wordt en ga in het gras zitten. Als ik alles op heb, loop ik nog eens naar het kapelletje en maak wat foto’s door de tralies heen. In de auto besluit ik om mijn ervaringen op Facebook te zetten. Wie is de heilige St. Gertrude eigenlijk?

De heilige Getrud

Op internet lees ik het volgende:

Gertrudis van Nijvel (626 – 17 maart 659), ook Geertrui of Gertrud, was een vroeg-middeleeuwse heilige en abdis. Ze groeide uit tot een van de belangrijke heiligen in het noorden van Gallië. Zij verbond de Pepiniden en later de Karolingen met het sacrale.

Gertrudis genoot een zeer godvruchtige opvoeding. Reeds als jong meisje was ze van plan maagdelijkheid in dienst van God te stellen. Op een feest bij koning Dagobert vroeg een prins haar ten huwelijk, maar zij weigerde met de woorden: “Ik heb als bruidegom gekozen de eeuwige schoonheid die de oorsprong is van de schoonheid van alle schepselen. Hij die oneindig veel rijkdommen bezit en door de engelen wordt aanbeden.”

Grappig dat we Dagobert nu kennen als de oom geldwolf van Donald Duck, denk ik meteen.

De sleutel!

Terwijl ik in de auto zit te tikken komt er in de verte een witte auto aan. Er stapt een man uit: de man met de sleutel van de kapel. Hij opent de kapel, ik kan mijn ogen niet geloven. Het lijkt wel alsof hij speciaal voor mij is gekomen! Ik haast me op uit de auto te stappen en vraag of ik binnen mag. Natuurlijk mag dat. Hij verontschuldigt zich voor de kapotte vloer die open is gebroken, alsof de aarde hem omhoog heeft geduwd. Althans dat is wat ik van zijn verhaal begrijp. Mijn Frans is minimaal. Als ik de kapel in ga, gebeurt er van alles in mijn lichaam.

Voor een oud paneel voel ik de energie door mijn lijf gieren. Mijn oog valt op de doodshoofden. Brrrr. Ik raap op verzoek van mijn gidsen een stuk steen van de opengebroken vloer op, voor het werken in mijn praktijk. Ik maak wat foto’s, dit is waar ik voor gekomen ben! De man laat me rustig mijn gang gaan. Als ik de kapel verlaat, maakt hij de deur van de kapel weer op slot en vertrekt meteen weer, mij vol verwondering achterlatend.

Als ik weer in de auto zit, komt de volgende informatie door:

Once people understand the real meaning of being a virgin, things will change. It has nothing to do with not having to have sex, it has all to do with the believe in wanting to stay innocent, pure and open and not being polluted by the power of money that has cost so many people’s lives.

When only the upper half of the body prevails and the lower part is energetically cut off, priests start to loose their contact with the true humanity. Satanism started to arise in the abuse of the name of God, and staying a virgin not having to bear children, the first son becoming a priest and with that continuing the abuse, was meant to prevent having to sacrify her (first) son.

Ineens wordt het me allemaal helder. Ik krijg nu antwoorden op vragen die ik al heel lang had. Tijdens de vele regressies van vorige levens en tijdens de spirituele helingsreis naar Zuid Frankrijk die ik in 2016 met karmische zielsliefdes maakte, kreeg ik herinneringen terug aan het offeren van baby’s. Mijn sister en ik ervoeren het in een kathedraal en zagen de kinderhoofdjes in de glas in lood ramen. Hele transformatieprocessen hadden we ervaren. Ook gingen we naar een offerplek, ergens op een berg in de buurt van Rennes le Bain, waar het helder werd dat ik door mijn sister in dat leven als baby geofferd was. Oef. ‘Jij, bitch, je hebt me hier vermoord!’ riep ik uit en we moesten allebei lachen. Blij dat we nu vriendinnen waren. Wat bezielden vrouwen in godsnaam bezielden om dit soort dingen te doen? De betekenis werd nu pas helder.

Vorige levens

Vorige levens kunnen namelijk behoorlijk traumatiserend zijn om terug te zien. Dat kan alleen vanuit de energie van onvoorwaardelijke liefde, die je meestal met zielsliefdes ervaart, want die krachtige liefdesenergie neutraliseert uiteindelijk. Ik heb me altijd afgevraagd waarom baby’s geofferd werden en waarom priesters kinderen seksueel misbruikten. Op deze reis kreeg ik antwoorden. Oudste zonen werden vanuit de Christelijke cultuur geacht om priester te worden, of ze dat nu wilden of niet. Voor priesters was seksualiteit verboden, ze trouwden immers met God. Er was dus geen ruimte voor seksualiteit.

Maar wat je verbiedt, blijft trekken, soms nog meer dan wanneer het wel mag. Seks gebeurde dus in in het geheim en kinderen waren onschuldig en gemakkelijk te beïnvloeden. Vrouwen wilden dat het misbruikt stopte. Ze protesteerden dat hun kinderen seksueel misbruikt werden, zoals dat hen in de jonge jaren was vergaan. Het offeren van een kind werd gezien als een daad om te voorkomen dat het kind een leven vol leed en misbruik tegemoet zou gaan. Het was in die zin een onbeholpen poging om leed te stoppen. 

Maar leed overwin je niet met ander leed. Oorlog stopt niet met het voeren van nog meer oorlog. Seksueel misbruik stopt niet door zelf te gaan misbruiken en zo de energie van de onschuld die je als kind verloren was, op deze verwrongen manier terug te eigenen. Ik ben dankbaar dat ik in dit leven een bijdrage mag leveren aan het terughalen van de energie van onschuld bij slachtoffers van seksueel misbruikt, zodat mensen zich weer heel kunnen voelen. Dat ik mensen opnieuw in hun kracht mag zetten door trauma van de ziel te helen met mijn Trauma Bevrijding Intensives. Dat ik een bijdrage mag leveren aan het stoppen van eeuwenoud leed van machtsmisbruik en seksueel misbruik.