Ik geloof niet in concurrentie in de coachwereld

Het zit niet alleen niet in mijn systeem, ik kan het ook niet laten om andere collega’s waar ik vol van ben of waar ik een fijne ervaring van heb gehad, te noemen op social media. Ook al zitten ze in hetzelfde vakgebied.

‘Ja, maar voor je het weer gaat ze naar die ander en niet naar jou. Doe maar niet. Niet zo slim marketing technisch’

Welnee.

Er is genoeg voor iedereen. Iedereen krijgt die cliënten die hij of zij nodig heeft op zijn of haar pad. Zelfs al is het een collega die er niks van bakt of die over grenzen gaat. Of die ver over grenzen gaat. Want we zijn allemaal spiegels voor elkaar. We zij hier op aarde om aardse ervaringen op te doen en we zijn hier ik om vanuit ons mens zijn, onze oneindige ziel in te laten dalen in ons bewustzijn, in ons lichaam.

Wat leer jij van jouw cliënten?

Jij bent hulpverlener net zo lang totdat jij voelt dat het klaar is. Dat wil zeggen dat jouw cliënten jou niks meer te bieden hebben waar jij als coach of therapeut van kunt leren en groeien. We leren namelijk anderen wat we zelf te leren en ontdekken hebben. Ik ben niet voor niets Relatiecoach bij ingewikkelde of meervoudige liefdesrelaties en hou me nu niet voor niks met de onderliggende trauma kant bezig.

Soms kun je als coach een ander zelfs verder helpen dan jij jezelf bewust bent – immers je ziet de splinter in de ogen van de ander sneller dan jouw eigen balk. Ik heb zo vaak ervaren, dat ik zielendelen terug haalde voor cliënten voordat ik dat zelfde mocht ontvangen middels een andere weg. Zo hilarisch zit ons universum zelfs in elkaar.

Grensoverschrijdend gedrag

Ik weet nog dat de eerste mannelijke tantramasseurs over de schreef gingen, grenzen niet in acht namen en vrouwen misbruikten, of waarbij vrouwen achteraf voelden dat het niet klopte wat er gebeurd was. Twee vrouwelijke collega’s zetten zich in om een meldpunt op te richten en alles kwam groots in het nieuws. In de tantra wereld werden ethische codes opgesteld en het thema grenzen kreeg meer dan ooit een plek ik de trainingen en massages, zoals ‘the wheel of consent’. Iedereen mocht er mee oefenen.

Ik aanschouwde destijds het geheel, las over de voors en tegens en had geen enkele mening. Daar had ik overigens wel een mening over, want ik vond eigenlijk dat ik er een mening over hoorde te hebben omdat ik me vaak in die wereld begaf, en vond dat ik die mening moest ventileren en dat ik op zijn minst de slachtoffers moest steunen. Ik was immers zelf ooit slachtoffer geweest.

Dat gebeurde niet. Ik was volkomen de observator die het geheel vanuit een open bewustzijn aanschouwde.

Vanuit de ziel gesproken….

Wat wel gebeurde toen ik eens op een van de daders afstemde die zich onder mijn Facebookvrienden bevond, was dat ik door kreeg dat zijn ziel mee had ingestemd om deze ervaring te hebben in dit leven. Zelfs het in de gevangenis komen. De bedoeling was dat de mensen moesten leren dat er grenzen waren en dat het de bedoeling was dat er regels voor kwamen zodat anderen die later kwamen, bescherming en veiligheid konden ervaren in de tantra beoefening.

Oef. Die ziel toch weer.

In gedachten dankte ik de man dat hij deze ondankbare taak vanuit zijn ziel op zich had genomen, want het leek me ook niet gemakkelijk. Je kunt namelijk nooit meer ongedaan maken wat je ooit hebt fout gedaan.

Hoezo niet gemakkelijk? Hij was een dader! Hij liep zijn pik achterna, dacht alleen aan zichzelf en beschadigde de vrouwen!

Ik hoor het mensen denken. Vanuit menselijk oogpunt is dit natuurlijk ook zo. Weet echter dat vanuit de ziel niemand beschadigd kan raken. Onze ziel is oneindig krachtig en sterk. Lossen we het niet in dit leven op, krijg je in een volgend leven de kans. Net zoals ik dat kreeg (zie mijn biografie De Karmadrager)

Uit het slachtofferschap stappen

Ja, als mens krijgen we uiteraard een enorme klap als zoiets gebeurt en daar kunnen we heel lang mee rond blijven lopen. We kunnen in de dramadriehoek belanden en hem de schuld geven, ons slachtoffer blijven voelen. Maar we kunnen ook ons innerlijk werk doen, trauma therapie doen, heling en steun zoeken. Zodat we weer verder kunnen en kunnen ontdekken hoe het anders kan.

Dat is in ieder geval wat ik steeds gedaan heb. Ik deed het nadat ik op mijn 19e aangerand werd door een soldaat op straat en ik daarna ‘s avonds niet meer alleen over straat durfde. Niemand ging mij belemmeren in mijn leven besloot ik, en dus ging ik een cursus zelfverdediging doen waardoor ik me weer sterk voelde. Ik besloot te leven (lees uitgaan, met de fiets het centrum in) in plaats van bang thuis te blijven zitten en de angst (lees hem) te laten winnen. Je kunt iedere dag opnieuw beginnen.

Eigen verantwoordelijkheid nemen

Toen ik in 2011 kanker kreeg stopte ik met werken en gaf ik mijn lijf en gezondheid alle aandacht omdat ik voelde dat dit klopte voor mij. Andere keuzes maken dan werd voorgesteld (mijn bewustzijnsreis)

Hoe vaak heb ik niet mijn laatste geld uitgegeven omdat ik voelde dat ik of mijn lichaam iets nodig had (en dat kostte dan geld) en ja het kwam altijd goed. Het universum steunt je als je er echt achter staat. Dat is althans mijn ervaring. Hup doorvoelen al die emoties en je conclusies trekken.

Er is genoeg voor iedereen

Oeps. Ik ben helemaal afgedwaald. Concurrentie in de coach wereld. Welnee. Ik geloof dat er voor ieder mens op deze aarde genoeg is. Ook in de coachwereld en ik geloof ook in uniciteit op dit gebied. En in overvloed.

Daarbij geloof ik wel in afstemmen. Klopt de stap die je nu zet of is het beter om te wachten of om iets anders te doen? Ik geloof in bewuste keuzes maken en durven leren van je ervaringen. Ik geloof in de kracht van liefde, in elkaar in het zonnetje zetten en in zelf jouw plek innemen en te stralen.

Jouw plek innemen

Dat laatste is natuurlijk waar het in wezen om gaat. En hoe fijn is het om cliënten doorgestuurd te krijgen van collega’s die voelen dat deze stap bij jou, nu het beste is voor hun cliënt? Dat is dan het cadeau van ‘samen’ zorg dragen voor elkaar en elkaar en jezelf het beste gunnen.

Uit de dramadriehoek

Durf jij de verantwoordelijkheid voor jouw leven te nemen en voor de keuzes die jij maakt? Ben jij in staat de gevolgen van jouw keuzes onder ogen te zien en te aanvaarden? Durf jij opnieuw te kiezen als iets ander verloopt dan verwacht of gehoopt (mislukt) of verval je dan in zelfverwijt en word je je eigen aanklager (ik kan ook niks goed doen, ik had dat echt beter moeten inschatten) of val je in je slachtofferschap en komt er niks meer uit je handen (het lukt me toch niet, ik kan er beter mee stoppen) of in het redderschap (ik help jou wel gratis, dan kan er niks fout gaan en heb ik in ieder geval een ervaring)? Of zoek je het in smoesjes en uitstelgedrag?

Stap uit jouw zelfgecreëerde dramadriehoek, neem de verantwoordelijkheid voor dit moment (kies, of doe bewust ‘niets’), lach om jezelf en je serieusheid en doe even iets dat je nu blij maakt. Of doe juist dat waar je tegenop ziet zodat je je straks opgelucht kunt voelen!

Zelf de regie nemen… hulp of aanmoediging nodig?

Moeite met het nemen van verantwoordelijkheid voor jouw leven of levensreis als hulpverlener? Verlang jij er naar om te stralen op jouw vakgebied? Op 11 januari 2024 is het thema van de opleiding Integrated Soul Alignment ‘verantwoordelijkheid’ oftewel eigenaarschap nemen voor jouw leven. Er is plaats voor gastdeelname. Voel je welkom! Hier lees je er alles over.