Boodschap van mijn overleden moeder

Vanochtend had ik een bijzondere zielenreis met de ziel van mijn overleden moeder. Ze had een bijzondere en optimistische boodschap. Een van de rituelen die ik wel eens doe in de ochtend, is de dag beginnen met dansen, daarna kaartjes trekken en mediteren. Tijdens het dansen zie ik beelden van Pinksteren, de transformatieweek geboorte en wedergeboorte die we met vier trainers van de Open Hearts Academy gaan geven. We dansen met de groep in de ronde zaal van Helios centrum in Heerde waar de training gaat plaatsvinden. Ik voel me blij en vrolijk, net zoals de rest van de groep.

De laatste dans is een dans die verbonden is met mijn moeder. Het is een zachte dans en ik voel me sierlijk, zacht, vrouwelijk en gracieus. Ik zie mezelf een grote, rode appel vasthouden waaruit tientallen kleine appeltjes komen. Ze vliegen door de lucht en veranderen in gouden hartjes. Als ik de meditatie in ga, verschijnt mijn moeder onmiddellijk, alsof ze er op heeft zitten wachten. Ze zit voor me in boeddhahouding in een rood boeddha gewaad. Het is bizar gezicht om te zien, want zo ken ik mijn moeder bij leven helemaal niet. Ik ben benieuwd naar haar boodschap.

‘Welk gezicht wil je dat ik aanneem,’ vraagt ze.
‘Het gezicht van toen ik vijftien was,’ antwoord ik. Het komt vanuit mijn ziel. Onmiddellijk verandert haar oude moedergezicht in het gezicht van mijn moeder van toen ik vijftien was. Ik zie haar handen met de gelakte nagels, haar sieraden van destijds, de ringen en de armbanden. Tranen springen in mijn ogen. Ze drinkt een kopje thee uit een Turks theeglas.

‘Het is hier allemaal anders,’ zegt ze. ‘Alles dat ik dacht dat ik nooit zou kunnen krijgen, is hier,’ zegt ze. ‘Ik drink geen kopje thee, niet omdat ik een kopje thee drink maar omdat jij dat kent. De warmte van het Turkse gezin, het genieten van iets kleins, warms, zoets en sterk. Alles dat ik dacht dat ik niet kon krijgen, is hier.’

Ze vouwt haar handen in een Namaste gebaar – het is geen gebaar van mijn moeder bij leven.
‘Dat leer ik van jou,’ zegt ze. ‘Alles dat ik dacht dat ik niet had kunnen krijgen is hier, respect voor elkaar en voor elkaars anders zijn. Ik groet het licht in jou.’

Het licht delen en verspreiden

Ze pakt me bij de arm, kijkt me diep in mijn ogen en zegt dan heel resoluut: ‘Meisje je bent zo licht, je straalt zoveel licht uit. Ga door met het delen van het licht in de wereld, wij helpen je.’
Ze staat op en loopt naar een altaar, zo’n kastje waar vroeger in de kerk de hosties in bewaard werden. Ze pakt de sleutel van het altaar, opent het kastje en haalt er een kleine vaas met een bosje roosjes uit. Het is het enige dat in het kastje staat. Het vaasje telt zeven roosjes. In ons gezin waren we met zeven. Ik moet er van huilen.

‘Ga maar genieten met elkaar, van het gezin waarin je in had willen wonen. Het gezin waarin warmte was, verbinding en liefde, alles wat ze hier hebben en wat daar niet was.’
Mijn moeder huilt nu ook.
‘Er zijn zoveel mensen die dit gevoel willen hebben, die het willen ervaren. Die het niet kennen van huis uit. Jij weet als geen ander waarom. Haal ze maar binnen in je workshops, je opleiding, je trainingen. Wij helpen je. Soms valt er een appeltje dat dan wegrolt naar een boom, dat laat je dan maar liggen. Niet alles lukt altijd. Richt je maar op wat er op elke dag wil gebeuren en geniet er van. Dat is het belangrijkste. Maar een aantal dingen gaan zeker gebeuren. Je opleiding gaat er komen, het is echt de bedoeling. Ik wil ook aan het werk met jou.’

Ja, ik weet waarom de mensen het gevoel niet kennen. Ik kende het ook niet. In ons gezin was vroeger veel ruzie, er werd niet gesproken over gevoelens, vaders wil was wet en mijn moeder was volgzaam en vaak verbitterd. Warmte en liefde heb ik niet van haar gekend bij leven, ze kon het door al het onverwerkte trauma niet aan me geven. Ik schrijf er over in mijn boek ‘De Karmadrager – bevrijding van seksueel geweld door de eeuwen heen.’ Ik mocht het familiekarma opruimen.

De hemel naar de aarde brengen

Mijn moeder vervolgt. Ik moet een beetje wennen aan mijn moeder in deze rol, als nieuwe, boeddhistische leider.

‘Zes maart was mijn verjaardag. De dag dat mijn zus stierf. Het gevoel dat het nooit zou ophouden, de ellende in mijn leven. Natuurlijk stierf ze op mijn verjaardag. Ik zag haar verdwijnen door de poort van het licht. Het licht dat we naar je toe gaan brengen, het licht dat je bent, dat je kent en dat iedereen mag ontdekken. Leven en dood. Er is geen dood. Er is alleen een ander leven. Alles dat ik dacht dat ik nooit zou hebben is hier.’
Ik hoor de kraaien buiten. Ik luister er naar en neem me voor straks even te googelen op de spirituele betekenis van de kraai.
‘Jij creëert het daar.’

Ze heeft een gouden hartje in haar handen, ze laat het me zien. Ik ken het gebaar. Ik heb het zo vaak gezien dat ze het in mijn Trauma Bevrijding Intensives bij cliënten in het hart stopte.

Alles begint met zelfliefde

Alles begint met zelfliefde,’ zegt ze dan. Ze glimlacht. Vervolgens stopt het gouden hartje in haar eigen hart en dan schiet ze weg, het universum in als een ster en een lichtstraal. Een paar seconden later keert ze terug, het zweet parelt op haar voorhoofd. Ze veegt het zweet van haar gezicht zoals ze vroeger deed in de sauna.
‘Het is warm, zo’n transformatie,’ verklaart ze dan. Dan moeten we allebei heel hard lachen.
‘Vertel het de mensen maar. Alles dat je dacht niet te kunnen krijgen is hier en wij brengen het naar je toe.’

We omhelzen elkaar en ik open mijn ogen. Het is tijd om dit te delen met de wereld.

Spirituele betekenis van de kraai

Een kraai staat voor verandering, transformatie en flexibiliteit. Daarnaast staat een kraai voor spiritualiteit, creativiteit en overzicht. Een kraai wordt vaak gezien in verhalen rondom magie en hekserij. Dat is omdat een kraai weet wat niet gezegd wordt. Er wordt ook weleens gezegd dat een kraai verleden, heden en toekomst kan zien en deze drie werelden bij elkaar brengt.