Van binnenstad naar buitenruimte?
Afgelopen weekend regende het toekomstvisioenen. Althans, zo heb ik ze geïnterpreteerd. Leuk was het wel, al die inkijkjes. Zo belandde ik op Hawaii met mijn huidige partner Moreno (bekend van mijn boek De Karmadrager en de oorlogsopstellingen), zag ik mezelf als slang samen met hem en collega en vriendin Sophie Verheij in een mand omhoog kruipen en zag ik een derde grote slang die ons optilde zodat we zichtbaar werden voor de buitenwereld.
Wat mooi allemaal, dacht ik, en ik voelde energetisch de verschuivingen in mijn lijf, gisterenmiddag bij een vrouwencirkel. Er verscheen een groot gouden hart waar honderden mensen uit kwamen. Ik nam ze allemaal in me op en vervolgens verlieten ze mijn lichaam als blauwe vlinders. Alles ging moeiteloos, ik hoefde alleen maar te Zijn. Transformatie!
Mijn gidsen deden volop mee. Over Hawaii vertelden ze: ‘Dit vindt over twee jaar plaats. Dan is je boek vertaald’. Zou ik dan toch nog internationaal gaan werken? Dat is een oude droom van me…
Een nieuw huis met praktijkruimte?
Vervolgens zag ik ook nog de woning met aangrenzende praktijkruimte die ik afgelopen zomer ook al gezien had toen ik tijdens een wandeling op een bankje ging mediteren. Een kleine vrijstaande jaren vijftig woning, die verbouwd was. Beneden was een grote keuken gemaakt die in verbinding stond met de grote, aangrenzende nieuwe praktijkruimte, die geschikt is om trainingen in te geven. Beneden grensde de slaapkamer aan de tuin en op de bovenverdieping was de woonkamer.
Ja, dat was een leuk visioen afgelopen zomer. Want mijn huidige praktijkruimte in de Bossche binnenstad is fantastisch, maar ik verlang er al vele jaren naar om ‘buiten’ te wonen, meer in het groen en in de rust. Met het geluid van vogels in de tuin in plaats van de auto’s aan de doorgaande weg van mijn huis. Een huis met een eigen praktijkruimte waar ik ook trainingen kan geven en systemisch werk kan doen. Lichaamswerk.
Gisteren zag ik dezelfde woning weer in een visioen. Sterker nog, ik zat er in! In de praktijkruimte lagen vijf driehoeken in verschillende kleuren. Jawel, de transformerende driehoeken waar ik mee werk bij mijn oorlogsopstellingen en vrouwentrainingen. Het is mijn verlangen dat ik een praktijkruimte heb waar deze gewoon liggen, zodat de deelnemers of cliënten er meteen verbinding mee kunnen maken. Systemisch zelfonderzoek. In het midden lag de grote gele zonnebloem van vilt die ik aan het maken ben en die verbonden is met het centrum van de cirkel van vreugde. Ik schrijf er momenteel een boek over. Al kom ik wat tijd tekort, doordat het gewone werk en het leven zoveel tijd in beslag nemen.
Desalniettemin ben ik blij met mijn visioenen. Het mooiste was de cijfers die er bij verschenen. Was het tot 2028? 2029? De cijfers leken te twijfelen maar uiteindelijk verscheen 2030 in grote gouden letters. Voor mij was de boodschap duidelijk: tot 2030 ga ik deze trainingen geven! Ik ben voorlopig dus lekker even onder de pannen.
Wie nog visioenen kan duiden of feedback heeft: welkom!
Enne… wie die prachtige woning met praktijkruimte in Berkicum of nabij Den Bosch kent, of met me wil creëren: laat het me weten!
Leonie 
Ps: AI image creator weigerde 2030 te verbeelden, dan maar zo. Het is tenslotte 2025 en we leven in het NU
