Herinneringen aan de film ‘Spoorloos’ en de impact ervan

Wie kent ‘m nog? De film spoorloos uit 1988 dat de verfilming was van het boek Het gouden ei, van Tim Krabbé. Ik vertelde er een paar jaar geleden over tegen mijn lief, die de film onlangs meebracht op een USB stick om hem samen nog eens te bekijken. In de film verdwijnt Saskia die met haar vriend op vakantie is naar Frankrijk, spoorloos bij een tankstation op de snelweg. Afgelopen jaar werd de film opnieuw in het licht gezet, zie hier.

Angst en herkenning, de kracht van identificatie

Mijn God wat een angsten doorstond ik als 26 jarige vrouw destijds bij het kijken naar deze film in de bioscoop. Ik woonde toen op een zolderkamer en deed die nacht geen oog dicht, door de flikkering van het maanlicht en de schaduwen door het dakraam, de geluiden van de wind, zo bang als ik was dat er een of andere engerd op het dek zat die het op mij gemunt had.

Iedereen kon immers een volslagen doorgedraaide maniak zijn, uiterlijk een doodgewoon uitziende man die zomaar een meid als ik kon laten verdwijnen. De hoofdpersoon van de film had alles vooraf volkomen uitgedokterd, geoefend zelfs, met Johanna ter Steege die de rol van het slachtoffer Saskia, zo prachtig vertolkte. Ik identificeerde mezelf destijds volledig met haar, want ook ik en mijn toenmalige vriend reden met onze oude auto naar Frankrijk en deden ons ding bij het tankstation op de snelweg. Haar spontaniteit en openheid! Alles van het stel was zooooo herkenbaar!

Het verlangen de dader te willen begrijpen

Ik herinner me dat ik de volgende ochtend na een slapeloze nacht in de lift van het ziekenhuis stond waar ik werkte, en dat er een man de lift instapte die sprekend leek op de psychopathische dader uit de film…. Ik bestierf het en met bronzend hart en klamme handen van angstzweet stapte ik uit de lift.

Daarna ‘moest’ ik het boek van Tim Krabbé lezen, want hoe kon een schrijver op zulke macabere gedachten komen? Hoe zat dat hoofd van die man werkelijk in elkaar? Het boek bleek nog beter en indrukwekkender dan de film…

Reflecties op de dader vanuit spiritualiteit

Zo zag ik deze film vele jaren later opnieuw, en keek ik door het oog van spiritualiteit naar de gebeurtenissen van toen, en naar de gedachtegang van de dader. Halverwege zette ik de film stil en omdat ik twee dingen herkende in mijn leven van nu:

Net als partner Rex van de verdwenen Saskia, wilde ik perse weten wat er gebeurd was, in mijn geval: wie had er bij me ingebroken en de gouden sieraden van mijn moeder gestolen? Zowel Saskia als Rex kregen de dag voor hun dood te het gouden ei te zien, het licht waar ze beiden, onafhankelijk van elkaar in terecht kwamen…. Bij Saskia was het een droom en bij Rex was het wat je als ervaring ‘in trance zijn’ zou kunnen noemen: hij lag op de grond en dreef weg…

Trance, tijdreizen en quantum jump tijdreizen

Zo zag en voelde ik mezelf in trance bij een quantum jump toekomst tijdreis die ik maakte met de stem van Milan Somers die me via YouTube begeleidde. Ik was me, in tegenstelling tot Rex, volledig bewust van wat er gebeurde.  Ik zag prachtige toekomstvisioenen  en lag met een grote glimlach van blijdschap en extase op mijn gezicht bij het zien van de beelden.

De dader uit de film was voor de buitenwereld een hele gewone man met een baan en gezin die een kind redde dat in het water was gevallen. Maar was hij niet pas werkelijk een held, als hij ook het meest duistere in hem durfde te leven? Zo had hij zichzelf uitgedaagd. En zo verdwenen niet alleen Saskia, maar ook Rex, en werden zij door hem levend begraven terwijl zij dat bewust doorleefden tot ze stierven. Niemand die er ooit achter kwam! Pfewwww!

Het licht terugvinden in de duisternis

De omkering in mij heeft plaatsgevonden, besef ik nu. Het meest duistere over mijzelf heb ik gezien en ervaren in mijn regressies die ik een FEER noem: een Fysieke, Energetisch, Emotionele Reconstructie van wat er in het verleden en in vorige levens heeft plaatsgevonden, waaronder in WO2. Je leest er over in in mijn biografie De Karmadrager en in mijn ebook Hemel en hel in vorige levens.

We zijn allemaal ooit dader geweest, en slachtoffer. Vanuit de ziel zijn dit slechts ervaringen, maar vanuit menselijk oogpunt is het allemaal verschrikkelijk en mag dit soort dingen morgen ophouden als het aan mij ligt. Het goede nieuws is dat alles wat we ooit ervaren hebben, niet nog een keer hoeven te ervaren, en zeker niet als we ons herinneren dat we LIEFDE zijn en allemaal terugkeren naar de bron van eenheid, God, – of hoe je hem ook noemen wilt. Daarom zag ik in dit leven alles terug, om het emotioneel te verwerken, er over te schrijven en andere te inspireren de weg naar het licht ook te vinden.

De vijfde dimensie naar je toehalen

Bij de quantum tijdreis voelde ik dat de vijfde dimensie, waar ik energetisch naartoe kon reizen als ik uit mijn lichaam ging, nu naar mij toekwam. Deze dimensie omhulde mij volledig in haar energie en liet mij de beste versie van mezelf ontmoeten. Deze dimensie werd nu in mij geïntegreerd, zo voelde het. Ik was de tijd zelf geworden en ermee samengesmolten in het NU. Het was wonderbaarlijk en eigenlijk niet met woorden uit te leggen. Het voelde als één groot cadeau. Dat wat ooit een ver-weg concept was, werd nu werkelijkheid.

Samenwerken vanuit de ziel

Ik kijk dan naar de jaaropleiding Integrated Soul Alignment die dit najaar van start gaat,  waarin we de energetische kracht van 8 van onze ziel gaan ontdekken en ervaren, waarbij we samen teruggaan naar de eenheid. Samen terugkeren naar de liefde en nieuwe helingstechnieken ontwikkelen voor hen die moeite hebben om te aarden in deze duale wereld.

We kunnen mensen met films en woorden angst aanjagen maar we kunnen mensen met woorden, boeken en films, ook terugbrengen in de liefde.

Ik kies voor het laatste. En jij?