Trauma van de ziel ligt ten oorsprong aan de tweelingzielenrelatie. Vaak is het vroeg kinderlijk trauma zoals geboorte- of conceptietrauma en zijn de thema’s verbonden met trauma’s van (voor)ouders of vorige levens die niet goed afgerond zijn. De ziel neemt deze energie mee als energiepakketjes die later uitgepakt mogen worden. Om de gevoelens alsnog te doorvoelen en doorleven, zodat de pijn van de ervaring van toen, losgemaakt kan worden van de huidige ervaring. De verborgen zielsafspraken en overtuigingen van toen, veelal gemaakt vanuit pijn, worden in het licht gezet.

Zo kunnen verloren zielendelen weer terugkeren in het lichaam van nu. Met de talenten die de ziel meegekregen heeft om in dit leven bepaalde ervaringen op te doen. Om te kunnen groeien in bewustzijn.

De weg naar het eenheidsbewustzijn

Samensmelten met je eigen zielenpad zorgt voor eerlijke communicatie die congruent is: jouw denken, doen en voelen komen met elkaar overeen. Er is geen enkele twijfel. Je hart maakt een sprongetje en jubelt er van. Je creatieve gedachten zijn aligned met jouw geest van handelen. Er is een hoger doel bij wat je doet en je weet dat er voor je gezorgd wordt door het universum. Iedere dag is in die zin een feest.

Tweelingzielen verbreken bij elkaar de banden van de persoonlijkheid en openen de poort naar het eenheidsbewustzijn, het pad van onvoorwaardelijke liefde. Wie ego-gestuurd leeft, zal er onbewust van wegrennen, want wie ben ik nog als ik met jou samensmelt? Wie hart-gestuurd leeft, zal er naar verlangen het eenheidsbewustzijn nog meer te ervaren, nog meer samen te smelten zodat de eenheid vanuit het vrouwelijke ervaren kan worden. 

Tweelingzielen als spiegels

De neiging bestaat om vooral naar die ander te kijken. Waarom is hij niet eerlijk en liegt hij? In de aardse dualiteit zijn er polariteiten en de tweelingziel is de grootste. Ze heeft het door dat hij liegt tegen haar, of voelt het intuïtief aan maar zij liegt tegen zichzelf door aan zichzelf te twijfelen, zijn gedrag te vergoelijken, redenen te zoeken waarom hij het nog niet kan. Zo veronachtzaamt zij zichzelf en haar vrouwelijke natuur.

Hij voelt: ze blijft toch wel, ik kan doen wat ik wil. Het maakt haar niet uit. Hij geniet van haar onvoorwaardelijke liefde waar zij zelf zo naar verlangt. En hij gaat hierin steeds verder, omdat hij diep van binnen niet van zichzelf kan houden – de ultieme liefdestest. Net zolang tot zij hem begrenst en zichzelf gaat eren vanuit dezelfde onvoorwaardelijke liefde. 

Terug naar zelfliefde

Het enige wat haar te doen staat, is zichzelf net zo onvoorwaardelijk liefhebben, als haar tweelingziel. Grenzen stellen en uitspreken. Voor zichzelf gaan staan. Haar ongeduld omarmen en haar hart voor zichzelf openzetten. Lachen om haar eisenpakket aan hem en accepteren dat ze niet voor minder gaat dan dat, of juist de verwachtingen loslaten. Zichzelf vergeven voor haar onzekerheid en haar wankele zelfvertrouwen dat ze heeft aangenomen omdat ze haar eigen gedachten geloofde: dat ze het niet waard was om van gehouden te worden.

De ontelbare onzichtbare overtuigingen die ze na ieder zielstrauma van een vorig leven, heeft aangenomen en heeft meegenomen naar dit leven, mag ze loslaten. Om door de ontmoeting met de Tweelingziel te ontdekken dat de eenheid die ze weerspiegeld ziet in zijn ogen, de essentie is van wie ze zelf is: de bron van licht en onvoorwaardelijke liefde. En omdat zij zichzelf zo moeilijk kan zien, is er die tweelingziel om haar er aan te herinneren dat het bestaat.