Wat zegt jouw irritatie of oordeel over een ander?

Je kent het vast wel. Je irriteert je mateloos aan je asociale buurman die luide muziek speelt, je vriendin die roddelt over een ander, je baas die gewoon doet wat hij wil zonder rekening te houden met jouw standpunt, je partner die zijn sokken nooit opruimt, je geliefde die een wind laat in jouw bijzijn. We hebben allemaal al snel een oordeel over een ander. Soms gaat het zo snel dat we het niet eens doorhebben dat we het doen. Maar wat gebeurt er eigenlijk echt?

De ander als spiegel van jouw projectie

We kunnen onszelf niet waarnemen zonder de ander. We hebben elkaar dus nodig om onszelf te leren kennen. De vriendin die roddelt over een ander, nodigt ons uit om zelf standpunten in te nemen en daar uitdrukking aan te geven. De asociale buurman laat jouw onderdrukte verlangen zien om eens lekker uit je plaat te gaan, zonder altijd rekening te houden met een ander. Je partner die zijn sokken nooit opruimt, nodigt je wellicht uit de boel de boel eens te laten en te genieten van anderen dingen. Je geliefde die een wind laat in jouw bijzijn nodigt je uit om volledig jezelf te zijn bij elkaar en de angst voor een oordeel, los te laten.

Zelfliefde en egoisme

Moet ik dan zo egoïstisch worden dat het me niet meer kan schelen wat een ander doet? Natuurlijk niet. We zijn samen op deze wereld en natuurlijk mogen we rekening houden met elkaar. Maar daar waar we steeds opnieuw geraakt worden door hetzelfde, ligt er altijd een uitnodiging om naar binnen te keren om te onderzoeken welk onderdrukt verlangen er ligt onder onze irritatie. Vaak onderdrukken we onze verlangens, omdat we in het verleden geleerd hebben dat het niet goed was. Je verlangen mocht er niet zijn, werd niet ingevuld of nog erger: je kreeg er straf voor.

Onbewust trauma als sturingsmechanisme

Veel van ons onbewuste gedrag heeft een oorsprong in het verleden. Dat kan zijn in onze kindertijd, maar ook liggen in een trauma van vorige levens. Als ik kijk naar de vele vorige levens die tot mijn bewustzijn zijn gekomen, begrijp ik helemaal waarom ik ooit coach werd bij meervoudige liefdesrelaties. Honderden artikelen heb ik geschreven op mijn website Liefdedelen.nl over vrije liefde, polyamorie, monogamie, open relaties en biseksualiteit. In vorige levens was dit allemaal verkeerd afgelopen. Ik werd vermoord, ons buitenechtelijk kind werd vermoord, de partner pleegde zelfmoord en ga zo maar door. Al die trauma’s lagen opgesloten in mijn onderbewuste en wilden geheeld worden. Dat deed ik door uiting te geven aan mijn verlangen naar het openlijk durven leven van polyamorie of een open relatie.

De jaloezie van de monogame partner

Ik begreep niets van de jaloezie van de monogame partner. Doordat het in die vorige levens allemaal mis was gegaan, wilde ik in dit leven vooral dat iedereen in de driehoeksverbinding, zich happy voelde. Dat lukte niet. De monogame partner eiste trouw van haar polyamoreuze partner en toen dat uiteindelijk niet meer lukte, eiste ze zijn aandacht op de momenten dat hij bij mij was, via zijn telefoon. Uiteindelijk verbrak ik de relatie omdat het mij te weinig mogelijkheden gaf. Ik sloeg daarbij één ding over en dat was de spiegel van mijn irritatie over haar gedrag: ik durfde hem niet voor mijzelf op te eisen, zoals zij dat deed. Ik wist: liefde eist niets. Liefde is. Liefde voor de ander laat zijn. Liefde zei: laat hem maar gaan.

Liefdesrelaties als middel tot groei en zelfliefde

De boodschap van mijn irritatie was om van mijzelf te houden, van het onvermogen om voor mijzelf op te komen, om grenzen te stellen op het moment dat hij bij mij was, om ook naar hem uiting te geven aan mijn verlangen: wees bij mij als je hier bent. Gelukkig zijn er altijd veel manieren om voor zelfliefde te kiezen. Ik verlangde er naar dat ik liefde kon delen met anderen, zoals ik dat met mijn voorgaande partner had ervaren: moeiteloos, open en eerlijk en met respect voor elkaars behoeften en wederzijdse grenzen, maar altijd zoekend naar een oplossing waarbij iedereen tevreden zou zijn. Dat lukte niet in deze relatie. Uit liefde voor mijzelf heb ik toen deze relatie verbroken. Het verlangen naar hem is nooit verdwenen omdat de liefde niet geleefd kon worden zoals mijn hart dat verlangde, maar ik heb er inmiddels vrede mee.

In liefde zijn met jezelf

Het leven blijft je altijd uitdagingen geven. Er zullen altijd mensen zijn die ons irriteren of situaties zijn waar we een oordeel over hebben. We leven in een dualistische wereld waardoor we de beweging van energie van licht en donker, kunnen ervaren. Zonder polariteiten is er geen beweging en kunnen we niet ervaren dat we leven. Onze emoties zijn energieën in beweging, die ons laten zien wat we willen en wat we niet willen. Daar is niks mis mee. We hebben allemaal onze eigen kleur en worden uitgenodigd die te laten zien. De weg naar binnen is de mooiste manier om jouw diepste verlangen te onderzoeken dat verscholen ligt onder het oordeel dat jij hebt over de ander, jouw projectie.

Tips voor loslaten van projectie en meer zelfliefde

1. Keer naar binnen zodra je een oordeel voelt over een ander. Welke verborgen aspecten laat deze persoon aan jou zien? Waartoe nodigt deze persoon jou uit?
2. Besef dat je je aan niemand hoeft te bewijzen. Je bent al goed zoals je bent! Je bent een uniek wezen in ontwikkeling met oneindige mogelijkheden tot groei en ervaren van potentie.
3. Stap uit je hoofd en ga de natuur in. Deze is helend en zorgt ervoor dat je meer kunt ontspannen waardoor het gemakkelijker is om naar binnen te keren en Goddelijke hulp te ontvangen.
4. Ieder oordeel over een ander is een uitnodiging om een onontdekt deeltje van jouzelf te ervaren. Geniet er van! Als het je niet bevalt, kun je er altijd voor kiezen om iets anders te willen ervaren. Iedere keuze creëert een reactie. Kies bewust.
5. Het leven zal je tot aan het einde uitnodigen om te voelen en te ervaren. Als er een terugkerend thema is in jouw leven, onderzoek wat het jou te zeggen heeft. De sleutel ligt in jouw handen. Zoek hulp als je er in je eentje niet uitkomt.
6. Besef: wie het eigen verlangen kent, erkent en accepteert, hoeft zich niet meer te irriteren aan het uitgeleefde verlangen van een ander.